De Astronaut betekende je doorbraak. Waarom koos je voor een astronaut?
“Ik wil altijd een typetje doen dat nieuw is voor het publiek. Er zijn tonpraters geweest die ooit hebben geprobeerd om een verhaal te schrijven over ruimtereizen, maar die kwamen daar niet uit. Dat leek mij een uitdaging. Toen ik er mee aan de slag ging, dacht ik: verrek, ik snap dat dit moeilijk is.”

“Het lijkt heel erg voor de hand te liggen, een astronaut. Maar het staat heel ver van het publiek af. Niemand heeft ervaring met ruimtereizen. Dus je kan niet wijzen op dingen die iedereen herkent en daar iets grappigs mee doen. Het was heel moeilijk om daar een verhaal omheen te bedenken.”

Hoe kwam je op het idee?
"Ik begin met een onderwerp. Dat was in dit geval ruimtereizen. Dan denk ik: eerste Brabander op de maan. Oke, hoe is die man op de maan gekomen? Is dat een Andre Kuipers die een hele opleiding heeft gehad? Nee, het is een normale vent. Hij heeft nog nooit een ruimtereis gemaakt. Nog beter, hij heeft de reis gewonnen bij de postcodeloterij. Dan vul ik het verhaal op met grappen."

"Er zijn genoeg mensen die beginnen met een typetje en grappen en die denken dan: oh ja ik moet ook een verhaal bedenken. Dat worden vaak verhalen zonder een rode draad. Het kan wel, maar dat is heel lastig.”

Wat is voor jou het geheim van een geslaagd typetje?
“Het typetje moet clownesk zijn. Als je een psychiater bent, dan moet je zelf niet goed bij je hoofd zijn. Een tandarts met een slecht gebit en zo door. Ik vind het zelf ook belangrijk om een verhaallijn te hebben.”

Wat moest je anders doen bij De Astronaut?
“Het is echt één groot onzinverhaal, van a tot z slaat het nergens op. En je moet mensen laten accepteren dat het een onzinverhaal is. Ik ben daarom heel erg op de woordgrappen gaan zitten. En ik moest volledig leren om grappen opnieuw te timen. Dat was echt heel moeilijk. In de try-out liep hij ook helemaal niet zo goed.”

Je bent op de achttiende begonnen in je dorp. Dat is vroeg voor een tonprater. De meesten die aan wedstrijden meedoen zijn een stuk ouder. Was je zo’n goede moppentapper?
“Nee, ik ben een hele slechte moppentapper. Ik ken geen moppen. Als kind stond ik wel vaak op een podium en ik was goed in imitaties. Ik werd een keer gevraagd om bij een lokale pronkzitting in Nuland mee te doen. Dat doe ik nog steeds.”

“Veel mensen denken dat tonpraten vooral uit wedstrijden bestaat, maar dat is zeker niet zo. Het grootste deel zijn lokale avonden waar er grappen over schoonmoeders, de fietsenmaker of de lokale politiek worden gemaakt. Dat heb ik ook twaalf jaar gedaan voordat ik echt mee ging doen aan wedstrijden.”

LEES OOK: Dirk Kouwenberg wint het Keiebijters Kletstoernooi 2017 [FOTO'S]

[tweet:https://twitter.com/JordyGraat/status/830561068879601665]

Tonpraten is echt een regionale traditie, je ziet het alleen in Brabant en Zuid-Limburg. Wat maakt het zo'n typische traditie?
“Het is heel erg verbonden aan carnaval. Ik zou dit ook nooit in een zaal boven de rivieren proberen. Die mensen snappen bij god niet wat je komt doen. Ze kennen alleen comedy en cabaret. Dit is iets anders.”

Boven de rivieren houden ze toch ook van humor? Heb je het daar wel eens geprobeerd?
“Nee, maar ik merk het meteen als er mensen in de zaal zitten die tonpraten niet kennen. Die waarderen die humor niet.”

Ben je wel eens echt af gegaan op het podium?
“Ja, natuurlijk. Dat heeft iedere tonprater wel. Het is echt moeilijk. Ik heb twaalf jaar meegedaan in Nuland om dingen uit te proberen. Toen had ik pas de bagage om op niveau te schrijven.”

Je hebt als de astronaut bijna alle prijzen gewonnen die je kan winnen. In januari doe je mee aan de Brabantse kampioenschappen met een nieuw typetje, de tandarts. Je bent een van de grote favorieten…
“Een wedstrijd is heel erg een momentopname. Ik heb ook vrij slecht geloot. Ik ben als eerste aan de beurt. Dus ik moet beginnen in een koude zaal. Ik hoop in de top 3 te kunnen eindigen.”

“Het is wel de laatste prijs die ik nog niet heb gewonnen. Dus ik wil hem erg graag. De Brabantse kampioenschappen hebben veel glans.”

Heb je ooit overwogen om cabaretier te worden?
“Nee. Een cabaretier moet een set van anderhalf uur spelen. Daar moet een duidelijke boodschap in zitten. Bij een tonprater gaat het eigenlijk nergens over. Je moet gewoon zoveel mogelijk grappen in twintig minuten stoppen rond een typetje. Dat is echt iets heel anders.”

“Ik ben van plan om nog zeker een paar jaar door te gaan als tonprater. Bij de Brabantse kampioenschappen doe ik mee als tandarts. En ik heb nog een paar andere typetjes in mijn hoofd die ik de komende jaren ga uitwerken.”

[youtube:https://youtu.be/T_pF51YuYbg]