“Tijdens mijn ziektes heb ik mijn emoties erg ingehouden”, vertelt de 69-jarige Henny. “Ik reageerde heel nuchter en positief. Het kwam er echt pas uit bij het schrijven. Dat is ook echt mijn advies: schrijf het van je af. Het hoeft niet meteen een boek te zijn, maar zet het op papier.”

Het was ook altijd al een wens van de oud-docent Nederlands om een boek te schrijven. “Daar kwam ik alleen nooit ver mee, omdat ik geen fantasie heb. Maar met zo’n verhaal heb je ook geen fantasie nodig. Ik heb het allemaal zelf meegemaakt.”

Zwaar ongeluk en huidkanker
De ellende begon met een zwaar ongeluk in 2011. Ze werd geraakt door een bus. Na een half jaar herstellen, kwam het volgende. Er werd een melanoom ontdekt, de gevaarlijkste vorm van huidkanker. Het werd weggehaald en Henny werd schoon verklaard.

Hevige buikpijn zorgde er twee jaar later voor dat ze weer de deur platliep bij de dokter. Er werd gedacht aan een blaasontsteking. Net voordat ze op vakantie zou gaan, werd ze door het ziekenhuis gebeld. Haar bloedwaarden waren extreem hoog. Ze bleek darmkanker te hebben, die inmiddels ook was uitgezaaid naar haar baarmoeder en eierstokken.

'Sloeg wartaal uit'
“En als klap op de vuurpijl volgde een jaar later een hersentumor”, zegt ze. “Alles was genezen. We kwamen terug van een fijne vakantie in Italië. Ik ging in de tuin werken en merkte dat ik zo moe was. Niet normaal. En toen mijn zoon belde, sloeg ik wartaal uit.” Twee dagen later moest ze halsoverkop naar het ziekenhuis en werd de diagnose gesteld.

“Toen kreeg ik het wel echt te kwaad en heb ik zitten huilen. Ik had al zoveel meegemaakt en doorstaan. Zou ik dat geluk weer hebben? Eens houdt het op.” Maar ook dit overleefde ze. “Ik heb een gouden engeltje op mijn schouder gehad”, zegt ze. “En ik denk ook dat het helpt dat ik altijd positief ben gebleven. Ik heb me nooit afgevraagd: waarom ik?”

'Raak niet in paniek'
Die boodschap wil ze ook overbrengen in haar boek: Hoe komt het dat ik nog steeds rondloop? Ik had ook dood kunnen zijn. “Het is vooral bedoeld voor mensen die horen dat ze kanker hebben: raak niet meteen in paniek. Er is zoveel aan te doen.”