Het lood zit vooral in de kogelvangers, aarden wallen die Defensie aanlegde aan het einde van de schietbanen. "Tijdens oefeningen kwamen de kogels daarin terecht", zegt boswachter Ellen Luijks. "Zo'n buffer voorkwam dat de kogels  het bos in werden geschoten en verloren raakten."

Puur gif
In 1979 stopte Defensie met de jarenlange schietoefeningen in de Langenboomse bossen. De achtergebleven munitie werd opgeruimd, maar daarmee was de stof die eruit was gespoeld, het lood, nog niet verdwenen. En lood, zegt boswachter Luijks, is 'puur gif'. "Dieren gaan eraan dood. Dat begint met insecten als pissebedden of grondbijen die in de grond leven. Die krijgen het lood binnen. Dat hoopt zich weer op in de merel die de insecten eet, de merel wordt weer gegeten door bijvoorbeeld een buizerd of een havik en die heeft als laatste in deze keten het meeste last van opgehoopt lood."

Natuurmonumenten is er daarom blij mee dat de kogelvangers nu worden gesaneerd. "Er ontstaat een nieuwe open plek in het bos, waardoor dat gevarieerder wordt en de heide de kans krijgt om terug te komen." 

'Deze berg is iconisch'
Maar een wandelaar die maandagochtend zijn hond uitlaat in de Langeboomse bossen denkt daar anders over. "Deze berg is iconisch in dit bos. Wij speelden hier al en nu doen kinderen dat nog steeds." Hij vraagt zich af of volledig afgraven wel nodig is. "Haal de vervuilde grond weg, maar blijf van de berg af, dat is een stukje cultuur, die hoort erbij."