In het dagelijks leven in Tilburg liepen de oorlog en de gewone dingen naadloos in elkaar over. "We gingen rolschaatsen, naar de bioscoop en aten een ijsje." En op diezelfde pagina in de kleine compacte agenda schrijft Marie Jes ook over de overgave van Italië, over Joodse mensen in Tilburg die ineens een gele ster op hun kleding moeten dragen.

Uit het dagboekje blijkt bovendien dat ze een heel gewone tiener was, die klaagde over te veel huiswerk en zelfs strafwerk kreeg. Als ze dat af had, speelde ze zeeslagje. "We noemden het spel 'duikboten', knipten de vaartuigen uit papier en dan moest je proberen elkaar te doen zinken." Zo kreeg de oorlog een plekje in een spelletje van alledag.

Marie Jes heeft meer bewaard uit die tijd dan dagboeken en opstellen. Ze klapt een klassiek, blauw sieradendoosje open. Het beschermt drie kleine schatten. "Van het glas en metaal van neergestorte vliegtuigen lieten we bijvoorbeeld een hanger of een ring maken. En een dubbeltje met Wilhelmina erop werd tot dasspeld gemaakt. Die droeg je aan de binnenkant van je revers, als steun aan het Koningshuis."

Marie Jes vindt het heel belangrijk dat de jeugd nu nog verhalen te horen krijgt over de Tweede Wereldoorlog. "Natuurlijk moet er aandacht zijn voor de jodenvervolging en de hongerwinter. Maar ik wil via deze moderne weg de jeugd ook vertellen hoe het gewone dagelijks leven er uitzag."

Hieronder een paar posts die een inkijkje geven in het leven van tiener Marie Jes: