Xandra Brood, de vrouw van Herman, groeide op in Ulvenhout. Arian van der Hoeven, galeriehouder van Très Art, stelt zich voor hoe Brood die kerstavond het familiegebeuren voor even wilde ontvluchten. Op de Grote Markt kruist zijn pad dat van twee zwagers. De twee herkennen de excentrieke kunstenaar meteen: "Eén van hen zei: joh, verrek, da's Herman Brood." 

Biertje drinken
Brood is op zoek naar een plek om een biertje te drinken. De jongens wijzen hem de weg naar de kroeg Hier Te Breed Daar Te Lang aan de Vismarkt. Zelf gaan ze er ook heen. "En inderdaad, na tien minuten komt Brood binnen." 

Het verhaal wil dat de kunstenaar alleen aan een tafeltje gaat zitten. Hij krabbelt songteksten en tekeningetjes op bierviltjes.  "Toen hij de kroeg uitliep, gaf hij die viltjes aan de jongens. Het was zijn manier om dankjewel te zeggen, omdat ze hem de kroeg hadden gewezen."

'Niet raar om het raar zijn'
Nu, 25 jaar later, zouden het die viltjes zijn die in de galerie van Van der Hoeven hangen. "Eén van die jongens had ze ergens in een la gelegd. En daar kwamen ze een paar maanden geleden uit tevoorschijn. Hij mailde mij en ik vond het verhaal fantastisch. Ik heb ze op echtheid laten checken bij het voormalig Herman Brood Museum en die waren heel duidelijk: dit is honderd procent zeker het handschrift van Herman Brood."

Van der Hoeven, Brood-fan pur sang, vertelt vol passie over de kunstenaar, zijn viltjes en zijn verdere werk. "Het was zo'n authentiek persoon die daardoor heel veel mensen geraakt heeft. Moderne kunstenaars zijn soms raar om het raar zijn. Herman was zoals hij was. Hij communiceerde met zijn stiften en verf. Dat lukte hem beter dan door te praten. Ik vind hem een ondergewaardeerde kunstenaar." En tot slot: "Er wordt heel veel shit over hem verteld, maar dan voel ik het als mijn missie om te zeggen: hij is wel een icoon."

De viltjes zijn samen met veel ander werk van Brood te zien tijdens een expositie van 30 november tot 2 december.