In de nieuwe vergaderzaal zijn nog oude schuurdeurtjes te zien, waar vroeger de varkens achter zaten. Bas en Dick vonden het zo bijzonder dat ze het in originele staat hebben gelaten. “We hebben het alleen maar geschilderd en er een glazen wand voor gehangen. Het enige is dat de deurtjes niet meer open kunnen, omdat de achterkant dicht gemaakt is.”

Ze vinden het ook belangrijk dat alles goed op elkaar aansluit. “We hebben met vier basiskleuren gewerkt: houtkleur, zwart, wit en een grijstint. En dat hebben we door het hele pand gebruikt." 

Overal spullen
Van sommige kamers is nog niet helemaal duidelijk wat de oorsprong is. Wat wel duidelijk is, is dat het hele gebouw vol lag met allemaal spullen van verenigingen en stichtingen. “Het lag zo vol dat je er eigenlijk niet een doorheen kon lopen. Er lagen spullen van toneelverenigingen en poppen, biertaps en onderdelen van carnavalswagens.” 

Maar niet alles liep op rolletjes. Zo wilden Bas en Dick de muur in de ontmoetingszaal intact houden met de oude uitstraling. Dat is niet helemaal gelukt. “Een enthousiaste stukadoor was al begonnen aan de muur, terwijl dat niet de bedoeling was. We hebben snel aan de bel getrokken en een deel is er nog afgehaald, maar niet alles. Op de gladde stukken zijn er wat krassen opgezet, zodat het er toch nog een beetje oud uitziet.”

Nonnen
De kloosterboerderij is niet het enige pand op het terrein. In de kapel naast het gebouw zit een sportschool en er zijn verschillende zorginstellingen te vinden. Daarom vinden Bas en Dick het belangrijk om zoveel mogelijk van de originele staat te behouden. “Het is een Rijksmonument, dus we wilden het graag met respect voor de geschiedenis herstellen”, vertelt Dick. “De nonnen vinden het geweldig. Ze waren lyrisch over de manier waarop we het gedaan hadden, dus die hebben hun ogen uitgekeken.”

Ondanks dat er een bedrijf in de kloosterboerderij is gevestigd, vindt Dick het leuk als mensen naar het gebouw komen kijken. “Ik zou het leuk vinden als mensen een kopje koffie komen drinken.”