"You're missing all the fun", komt Long me waarschuwen als ik een strak kruis van kleine rotsblokken aan het filmen ben. In de aanpalende ruimte is hij bezig om met rode, platte stenen een lange rechthoek te leggen. 

Een mooie gelegenheid om hem op film vast te leggen terwijl hij bezig is. Twee assistenten reiken hem de stenen aan. Long pakt ze aan, bekijkt de vorm van de steen en legt ze waar hij ze wil hebben. Met stevige schoenen, werkhandschoenen en kniebeschermers is hij perfect aangekleed voor de klus. 

Altijd lichamelijk

"Mijn werk is altijd lichamelijk", zegt Long die af en toe het zweet van zijn voorhoofd moet vegen. "Ik maak mijn kunst zelf. Ik wil geen fabriekje zijn waar ik kunstwerken verzin die anderen uitvoeren. This is my choice and my pleasure."

Long rangschikt grote stukken steen in patronen. In De Pont liggen nu onder andere een grote cirkel, een kruis, een lange rechte streep. De manier waarop de stenen in de vorm liggen geordend, is telkens weer anders; hetzelfde idee wordt elke keer op een overduidelijk andere manier uitgevoerd. 

Geen land van keien

Nederland is geen land van keien. Wie wel eens door Engeland wandelt, weet dat het daar anders is. Het land kent met rotsblokken bezaaide landschappen en oneindig veel 'cairns', stapeltjes stenen die als wegwijzers voor wandelaars dienen, een manier dus om via keien met elkaar te communiceren. Long is zelf de eerste om toe te geven dat hij in die Britse traditie staat. "Ik kom uit een land van kolen, graniet en leisteen."

Long bouwt zijn kunst niet alleen voor musea en galeries. Tijdens lange wandelingen (met een klein tentje) over de hele wereld bouwt hij spontane sculpturen. Een rij stenen op een rij langs de kant van de weg in China, rotsblokken in een streep in Noorwegen, een cirkel stenen op weer een andere plek in een groots en ruig landschap.

Even is zo'n plek van mij

Hij fotografeert zijn werken en wandelt daarna verder. "Even," zegt hij, "is zo'n plek dan van mij. Maar daarna wordt het gewoon weer zoals het was. Mensen die toevallig voorbijkomen, weten vaak niet eens dat het kunst is. De foto's zijn dan het enige dat overblijft." 

Long had afgelopen week een klaptafeltje in het museum neergezet. Er lag gereedschap op, naast een thermoskan en wat bekers. Tegen een van de tafelpoten leunde een klein stilleven: twee 'zeer ervaren' wandelschoenen.