Het hek van het parkeerterrein is gesloten en een medewerker komt de deur opendoen. Het is niet makkelijk 's nachts een supermarkt binnen te komen. Toch wil ik het graag. In een supermarkt in de Bredase wijk Belcrum is een kunstenaar aan het werk. Op een trappetje, op de plek waar je overdag tomaten, sperzieboontjes of bananen afweegt, beschildert Raymond Assink het systeemplafond.

De vrouw die het hek open kwam doen, is Karin Berendes - Van den Hout, de manager van deze Albert Heijn. Zij is er de hele nacht bij geweest; samen met een collega heeft ze schilderijen opgehangen tussen de kruidenierswaren en boven het koelvak. De onthulling van Raymonds plafondschildering gaat gepaard met een expositie van andere kunstenaars uit de wijk.

Een gat in het plafond
Raymond heeft de platen van het systeemplafond in zijn atelier beschilderd. Vannacht heeft hij ze als een grote puzzel teruggelegd; nu is hij bezig de witte lijntjes waar de tegels op liggen de juiste kleur te geven. Zijn schildering suggereert een gat in het plafond waar je de hemel door kan zien; op de rand van het gat zitten kinderen uit de buurt (waaronder Raymonds eigen zoontje).

Met een bus medewerkers is Karin onlangs naar Rotterdam gereden. Daar, in de Markthal, ontstond het idee om het plafond van de supermarkt te beschilderen. Eerst was het idee dat ze zelf zouden gaan schilderen. "Maar," zegt Karin, "het moest natuurlijk wel goed zijn."

En zo kwam ze bij Raymond uit. Een vaste klant van haar eigen winkel maar dat ontdekte het tweetal later pas.

Gaat het op tijd lukken?
Het is spannend. Om acht uur moet de supermarkt weer open en voor die tijd moeten de bakken met groenten en fruit weer worden teruggezet. Karin wil de schildering ook nog achter een zwart doek verbergen; pas na de officiële onthulling (woensdag om 14 uur) mag iedereen zien wat 'Het Geheim van Belcrum' nou precies inhoudt.

Raymond ziet inmiddels hoe langer hoe meer dingen die nog beter moeten. Hij heeft de wortels op de schildering al bijgewerkt maar de sinaasappel kan ook nog wat extra aandacht gebruiken en bovendien droogt de verf anders op dan hij had verwacht. Hij is tevreden, zegt die desgevraagd, maar hij wil wel nog een keer terugkomen om dingen te verbeteren.

Karin is blij.
Ze had de kunstenaar de vrije hand gegeven en op een kleine schets na niets gezien voordat hij de tegels op hun plek had gelegd. "Dat was moeilijk voor mij," geeft ze toe. "Ik houd dingen graag goed in de gaten."

Ze kijkt telkens weer naar boven. "Ik ben trots. Het is bijzonder zoiets in huis te hebben. Belcrum is een kunstenaarswijk; de supermarkt past zo goed in deze buurt."