Nadat Mauro in Nederland mocht blijven, trok hij zich terug uit de publiciteit. “Ik wilde rust en ik wilde normaal zijn. Mensen zien mij als een asielzoeker-icoon, maar zo voel ik me helemaal niet.”

De traan
Iedereen had het in 2011 over de foto van Mauro met de traan. Deze foto werd gemaakt in Den Haag. Hij was daar omdat de politiek zich ook bemoeide met deze zaak en er zelfs een debat kwam. Heel Nederland was begaan en Mauro kwam overal in het nieuws voorbij.

De publiciteit die hij kreeg, is hem niet in de koude kleren gaan zitten. “Iedereen wilde ineens met me op de foto. Ik werd daar zo onzeker van. Iedereen dacht te weten hoe ik dacht. Nu kan ik daarmee omgaan, maar toen voelde het als messteken in mijn rug.”

Geen contact
Mauro was negen toen hij door zijn moeder op het vliegtuig werd gezet naar Europa. Nu hij zelf vader is, kan hij zich niet voorstellen dat hij zijn kind zou afstaan. Hij heeft geen contact met zijn moeder. “Ik heb geen zin in contact. Ik heb hier mijn leven en in dat proces zit ik nu."

Mauro is al zeven jaar samen met zijn vriendin en ze wonen samen in Geldrop met hun 2-jarige dochter. Hoe graag ze het ook zouden willen, trouwen zit er nog niet in voor het stel. “Dat is nu nog erg lastig. Ik heb nog geen paspoort.”