Video

Bombardement op Roosendaal na 75 jaar herdacht: 'Het leek wel of de wereld verging'

30 mei 2019 om 17:00
nl
"Het leek wel de hel." Bij Piet Geleijns (81) uit Roosendaal staan de verschrikkingen van de laatste meidag van 1944 nog in het geheugen gegrift. Hij maakte als 6-jarig jongetje van dichtbij mee dat de geallieerden het spoorgebied wilden bombarderen. De luchtaanval ontaardde in een regelrechte ramp. De meeste bommen misten hun doel en maakten tientallen onschuldige slachtoffers. De inktzwarte dag in de geschiedenis van Roosendaal raakte bij veel mensen in de vergetelheid, maar na 75 jaar is er vrijdag dan toch eindelijk een herdenking.
Geschreven door

Het is de laatste dag in mei als twaalf bulderende Amerikaanse gevechtsvliegtuigen 115 brisantbommen uitwerpen boven het spoorwegemplacement. De projectielen moeten ervoor zorgen dat de Duitsers in het zicht van de bevrijding flink worden tegengewerkt.

Bommentapijt
Het plan gaat faliekant mis. Van het uitgerolde bommentapijt treffen slechts twee explosieven hun doel. Alle andere explosieven komen op het havengebied en in het centrum van de stad terecht.

Bekijk de video en lees daarna verder.

De bommen zaaien dood en verderf. Roosendaal brandt. De kracht van de explosies laat fabrieken en panden in de stad instorten. "Alles kwam naar beneden. Lampen, glas, alles. Het leek wel de hel", vertelt Geleijns.

Gekerm van slachtoffers
De slachtoffers die onder de puinhopen vandaan gehaald zijn, worden opgevangen bij Charitas. In totaal bezwijken 76 onschuldige mensen aan hun verwondingen. Meer dan honderd slachtoffers raken gewond.

"Het gekerm van die mensen is mij altijd bijgebleven, ook al was ik nog geen zeven jaar oud. Het vervoer van de slachtoffers onder met bloed doordrenkte lakens. De handkarren die bonkend over de keien voortbewogen."

Melkfabriek
De meeste brisantbommen komen in de buurt van melkfabriek Het Anker aan de de Oostelijke Havendijk terecht. Onder de doden zijn veel melkslijters die op het fabrieksterrein staan te wachten.

Het bombardement was een mislukking, weet de Roosendaler. "Want in plaats van het bombarderen in het verlengde van de spoorlijn, vielen de bommen eigenlijk dwars over de stad. Ook in het centrum."

D-Day
Roosendaal pakte het leven snel weer op. Zes dagen later zetten de geallieerden voet aan wal in Europa. in Normandië was D-Day begonnen. Rouw maakte plaats voor hoop om snel bevrijd te worden.

Zo'n vijf maanden later, op 30 oktober 1944, stonden de bevrijders in de stad. Ondanks de vele slachtoffers wilden de Roosendalers het drama zo snel mogelijk vergeten. Geleijns: "De tol die mensen moesten betalen was erg hoog. Slechts het kerkhof is de getuigenis ervan."

Herdenking
De dodelijke slachtoffers zijn begraven op een hof op de begraafplaats aan de Bredaseweg. Vrijdag om 11.22 uur is het daar stil. Precies op het tijdstip dat de bommen vielen, worden de slachtoffers van de verschrikkingen herdacht. Op de graven worden bloemen gelegd.

Ook Piet is bij de herdenking aanwezig. "Het doet mij heel veel. Denk eens aan de families die op een zonnige dag zoals vandaag plots in de diepste rouw werden gedompeld. Ze waren toevallig op de fatale plek op een fataal moment."

Opdat wij niet vergeten
Piet wil zijn verhaal over de ramp in de spoorstad met iedereen delen. "Ik hoop dat we onze gedachten kunnen laten gaan naar de onschuldige slachtoffers en de families die achterbleven in de grootste ellende." Want die zwarte bladzijde mag niet opnieuw vergeten worden.

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.