Taxuskever
Op de foto van Theo van Houtum zie je een insect en Theo vroeg zich af of dit misschien een teek is, maar dat is het zeker niet. Teken behoren bij de spinachtigen en hebben dus acht poten. Dit diertje heeft er maar zes en dus behoort dit diertje tot de insecten. Daarnaast zie je ook dat dit dier dekschilden heeft. Dan kun je stellen dat deze tot de groep van de kevers behoort. Wat Theo Houtum heeft gefotografeerd, is een snuitkever. Er leven op de wereld ongeveer 60.000 soorten snuitkevers en mogelijk nog meer. Deze snuitkevers zijn te herkennen aan de soms sterk verlengde kop met daarop voelsprieten of tasters. Deze zitten dan vaak in het midden van de kop of helemaal vooraan. De snuitkever op de foto is volgens mij een taxuskever. Deze snuitkevers hebben twee zwarte schilden, die ook wat gegroefd zijn. Op die dekschilden zitten gele vlekjes en ze zijn maximaal elf millimeter groot. Taxuskevers zie je bijna nooit omdat ze overdag schuilen en pas in de nacht aan bladeren beginnen te eten.

Krabspin met prooi
Jan Blonk stuurde mij ook een foto en daarop is heel duidelijk een spin te zien. Deze spin is heel wit en dus dacht Jan terecht aan een albinospin, maar helaas. Dit is geen albino spin, maar een krabspin. Die kan diverse kleuren hebben. Krabspinnen zijn jachtspinnen en geen webmakers. Vaak zitten ze op een bloem, die wit, geel of oranje is en dan neemt zo’n krabspin de kleur aan van die bloem. Hierdoor vallen ze niet op als een insect stuifmeel of nectar komt halen bij zo’n bloem. Op zo’n moment slaat de goed verdekt opgestelde krabspin toe en heeft de krabspin weer eten. Overigens maken krabspinnen wel spinrag, maar dat is om zich goed vast te houden aan een bloem of plant. Als je heel goed kijkt naar de foto snap je waarom deze spin krabspin wordt genoemd. De eerste of de tweede paar poten zijn groter en langer dan de andere en worden zijdelings uitgestoken. Dit zie je ook bij heel veel krabben. Ze hebben dan wel geen scharen en kunnen niet alleen zijdelings lopen - zoals krabben doen - maar ook voorwaarts.

Canadese ganzen
Op de bovenstaande foto zie je drie volwassen grote Canadese ganzen en een heleboel jonge ganzen. Nu vraagt 'buuf' Adeline Besselink zich af of dit een kindercrèche is. Het antwoord is ja. Veel ganzen brengen hun jongen samen in een grote groep en we noemen dit inderdaad een crèche. Op de foto zie nu maar een paar jonge ganzen, maar vaak zitten er tientallen jonge ganzen in zo’n crèche. Zo’n crèche heeft enorm veel voordelen. De ouders kunnen langer naar voedsel zoeken als de jongen ganzen in zo'n crèche zitten. Daarnaast hebben jonge dieren zo minder kans om gepakt te worden door een roofvogel of roofdier, omdat het gemakkelijker is om in een grote groep te verdwijnen. De rovers zien dan namelijk niet zo goed waar de kop of staart zit van een individu. Oorspronkelijk komen de grote Canadese ganzen uit Noord-Amerika en Canada. Het zijn hier invasieve exoten. Sinds 1975 zijn grote Canadese ganzen, onder meer door te ontsnappen uit volières of avifaunaparken, overal gaan broeden in ons land. Dit tot groot ongenoegen van landbouwers en natuurbeschermers. Ze vreten namelijk heel veel grasland leeg of vertrappen het gras. Daarnaast vervuilen ze poelen, plassen en vennen waardoor duikeenden - zoals fuutachtigen - hun voedsel niet meer kunnen vinden.

Egel
Georges van der Veeken had naar Omroep Brabant gebeld met de vraag hoe een egel zo hoog in een appartementencomplex kon komen. Hij had namelijk een egel gezien op de tweede verdieping. We hebben elkaar telefonisch gesproken en ik heb aangegeven dat egels goed kunnen zwemmen en klimmen. Dus als er deuren openstaan in de nacht of avond of er is een kattenluikje en een trappenhal, dan kan het zijn dat de egel zo naar binnen is gekomen. Maar het kan ook zijn dat de egel ergens lag te slapen en dat 'ie meegenomen is in een krat of kist. Toch ga ik van het eerste uit, dat dit mooie dier op eigen beweging naar binnen is geslopen. Misschien wel omdat de egel dorst of honger had. In zo’n geval zou ik kattenbrokken en een schaaltje water neerzetten. Ik ben trouwens benieuwd of deze egel zich nog steeds op die tweede verdieping bevindt.

Groen munthaantje
Op de foto die Ricky van Hees me mailde, zie je een sterk glimmend insect. Ik kan meteen zien dat dit een bladhaantje is. Bladhaantjes behoren tot de groep kevers die van planten leven. Dit is een grote familie en bestaat uit meer 35.000 soorten, waarvan er zo’n 319 in Nederland leven. Je kunt deze keverfamilie vaak herkennen aan hun rolrond - soms langwerpige tot half bolvormige - felgekleurde lichaam. De meeste bladhaantjes zijn zeker niet groter dan drie centimeter, maar veel van deze bladhaantjes zijn zelfs kleiner dan één millimeter. Zowel de larven als de volwassen bladhaantjes leven van planten. De meeste van hen zijn bladeters, maar er zij een paar volwassen bladhaantjes, die stuifmeel eten. Het bladhaantje op de foto lijkt op het groen munthaantje en dit is duidelijk een bladeter.

Jonge bonte specht
Lisette Van Helden filmde kort geleden een jonge bonte specht die wakker schrok en de veren schikt.

Hooikoortsverwachting voor gras op de kaart
Het hooikoortsseizoen is volop aan de gang. Na de pollen die vrijkomen van berken en elzen is nu het seizoen van de graspollen aangebroken. Waar in Nederland is de hooikoortsverwachting voor mensen met een graspollenallergie het hoogst? En hoe zijn de omstandigheden de komende dagen? Bekijk de kaarten!

De dip van de koolmees is voorbij
Heb je al jonge mezen gezien? De vrijwilligers van de werkgroep NESTKAST in ieder geval wel. Zij vieren hun tienjarig jubileum met een uitgebreid verslag van het broedseizoen van 2018. In totaal bekeken ze al bijna een miljoen eieren van vogels die in nestkasten broeden. Gegevens die belangrijk zijn voor onderzoek om de toe- en afname van vogels te verklaren.
Wil je zelf ook nestonderzoeker worden? Hier vind je meer informatie over hoe je mee kunt gaan doen

Natuurtip
Woensdag kunnen natuurliefhebbers deelnamen aan een zomeravondwandeling door de Oisterwijkse natuur . De tocht begint om halfacht 's avonds en duurt tot negen uur.

In de avonduren is het heerlijk rustig in de Oisterwijkse natuur. Die maakt zich dan op voor de nacht. De wind gaat liggen, de achtergrondgeluiden nemen af en je kunt de vogels goed horen zingen. Tijdens deze laatste lichte uurtjes is het fijn wandelen.

Via landgoed ’t Lot wandel je naar mooie open bossen en schitterende vennen. Tussendoor kom je langs het riviertje de Rosep en geniet je van de rijke flora en fauna.

Er wordt vertrokken vanaf streekcafé De Drie Vennen aan de Oirschotsebaan 6. Informatie ie verkrijgbaar via [email protected] of telefoonnummer 013- 528 50 29.