Marco stopt in Eersel bij een bosperceeltje en loopt vastberaden richting de bomen. Hij duwt wat takken opzij en daar komt zowaar een wandelpad tevoorschijn. “Hier wordt ook met de motor gereden. Kijk maar. Eigenlijk mag dat niet.” Marco wijst naar de bandensporen.

Samen lopen we over het pad. Tot we een kilometer van de weg en de auto verwijderd zijn. Bij wat bomen stopt Marco, want hier werden drie roofvogels vergiftigd. “Daar lagen twee dode buizerds. Met de pootjes omhoog. Die pootjes waren verkrampt. Dichtgeknepen. Het is een doodsstrijd geweest om te overleven. De derde buizerd zat nog op het nest. Met drie eieren. Wat ik dacht? Dat er een gestoord iemand is.”

Snee in de borst
Er lag een kop van een eend bij. Aas waar gif in zat om de vogels te lokken. Marco wist al dat het zo gegaan moet zijn, maar voor de zekerheid zijn de dode dieren in Lelystad onderzocht. En het aas. “Er zat gif in. Iemand die dit wil doen, maakt op de borst een sneetje. Daar doen ze dan het vergif dan in. De borst is zachter en daar gaan de aaseters het eerst opaf. Dan krijgen ze meteen het gif binnen. Zelfs de insecten die erop zaten, waren dood. Kun je nagaan hoe sterk dat gif was.”

Heuveling snapt er helemaal niets van. “We willen de dader opsporen. We weten niet waar we het moeten zoeken. Je hebt hier één bosperceeltje en verder is het allemaal landbouwgrond. Er staan heel weinig huizen.”

Al zuchtend gaat Marco verder: “Het is iemand die zich gruwelijk aan de roofvogels stoort. Maar wie of wat, ik zou het niet weten?”