Veel vloeken. Dat is waar mensen vaak aan denken bij het syndroom van Gilles de la Tourette. Maar het is veel breder dan dit. Op de Europese Tourettedag vragen Tourette-organisaties aandacht om zo het beeld te verbeteren dat mensen hebben van de aandoening hebben. Dat is volgens Anita hard nodig.

De link tussen het syndroom van Gilles de la Tourette en vloeken wordt door veel mensen heel snel gelegd. "Het zou fijn zijn als dat stigma een beetje verdwijnt", benadrukt Verschuur. "Want het klopt niet en het helpt mensen die Gilles de la Tourette hebben ook niet erg..."

Slechts vijftien procent van de mensen met Gilles de la Tourette heeft last van coprolalie, zoals dit in vaktermen heet. Onder hen is de 9-jarige zoon van Verschuur. "Maar de hoofdeigenschap van Gilles de la Tourette is dat iemand tics heeft. Dat uit zich in bewegingen of het herhalen van woorden of associaties van woorden maken. Het zijn eigenlijk onwillekeurige uitingen of bewegingen die je niet kunt tegenhouden."

Jezelf verantwoorden
Het vloeken is volgens haar wel een van de meest vervelende tics. "Kijk, als ik een tic heb in mijn schouder - die je verder niet zo heel goed ziet omdat ik bijvoorbeeld spieren aantrek - heeft niemand daar last van. Daar vindt dus niemand wat van. Maar als ik met mijn zoontje op straat loop of in een supermarkt ben, is het natuurlijk vreemd als je hem zo hoort vloeken terwijl ik ernaast loopt en er verder niets van zeg. Dan moet je jezelf heel vaak verantwoorden of iets uitleggen."

Zelf heeft Verschuur zogenoemde 'spiertics'. "Dit houdt het aanknijpen van spieren in, maar het kan ook het krommen van je tenen zijn. Of het klemmen van je kaken of knarsen. Mijn vocale tics spelen zich vooral in mijn hoofd af. Ik rijm op dingen die iemand zegt. Of ik associeer woorden. Of ik herhaal woorden in mijn hoofd en verander of verbaster die. Maar dat ziet niemand aan de buitenkant."

Probleem voor de helft opgelost
Verschuur heeft er geen moeite mee om over het syndroom te praten. Sterker nog, ze is er heel open over. "Dat is stap één bij Gilles de la Tourette", legt ze uit. "Dat je omgeving ervan weet. Mensen die dicht bij je staan, kinderen op school... want anders maak je het jezelf heel ingewikkeld. En ik denk altijd: als je erover kunt praten, heb je het probleem voor de helft opgelost."