Het begon allemaal met een bedrijfje dat juten zakken waste en varkensharen voor tapijttegels leverde. Vader Nico Verhoeven verdiende er zijn geld mee. De zakken lagen te drogen op rekken in een ruimte met een op gas gestookte kachel.

Het was de leverancier van dat gas, Polygas, die op het lumineuze idee kwam om een gaspomp op het terrein van Nico te zetten. Hij had er wel oren naar. Binnen de kortste keren was het er druk. Iedereen kwam bij de familie Verhoeven lpg tanken.

De tank stond gewoon open en bloot op het terrein. "Daar had je half Schijndel mee op kunnen blazen", zegt dochter Marion lachend.

'Had een groot feest moeten worden'
Nu, 50 jaar later staat de pomp er nog steeds. Toch is er veel veranderd. De tank is inmiddels ingegraven, het is tegenwoordig een stuk minder druk en het belangrijkste van alles, vader Nico is er niet meer.

Hij overleed in januari op 85-jarige leeftijd. Plotseling. Marion vertelt hoe ze hadden bedacht een groot feest te geven rond het 50-jarig bestaan van hun gaspomp. Dat grote feest hoeft nu niet meer. Zonder vader Nico is het allemaal anders. "Ik hoop dat hij vanaf een wolkje naar beneden kijkt en trots is", zegt Marion.

Een paar uurtjes geopend per dag
De pomp was niet alleen praktisch (alleen in Den Bosch was er ook een gaspomp), maar vervulde ook jarenlang een sociale functie. "Mijn vader kletste met iedereen. Het tanken was altijd zo gepiept, maar de mensen bleven rustig een half uur staan praten.'' Dat haar vader er nu niet meer is, had ook voor de openingsuren van de pomp grote gevolgen.

Als de pomp open is, moet er immers altijd iemand thuis zijn om de klanten te helpen. "De pomp was zeven dagen per week geopend. Van acht uur in de ochtend tot negen uur 's avonds. Nu redden we dat natuurlijk niet meer", zegt Marion. Door de week kan er tussen vier uur 's middags en zeven uur 's avonds getankt worden en op zaterdag twee uurtjes in de ochtend. "Op zondag zijn we nu gesloten."

'Betrapt op vreemdgaan'
Bernard Suurmeijer komt al jaren tanken bij de pomp van Marion. Het was haar broer die een gastank in zijn 'slurpende Volvo' bouwde. De keuze om vervolgens ook bij de familie zijn tank vol te gooien was vervolgens snel gemaakt. "Het is lekker dichtbij én voordelig. Ik kom hier al sinds 2007. Mijn auto is nogal dorstig'', zegt hij lachend.

De eenzame pomp spreekt tot de verbeelding. "Het gaat wat te ver om het in proza uit te drukken, maar het is een prachtig gebied en toch een beetje in het centrum", zegt Bernard. De 50 jaar dat de pomp nu bestaat heeft Suurmeijer door de jaren heen ook mooie anekdotes opgeleverd. Zo vertelt hij over die ene keer dat hij het dopje van zijn tank miste. "Ben je vreemd geweest?, vroeg de oude Verhoeven me toen! Tja ... één keertje, pure noodzaak", lacht Bernard.

Tankstation sluiten is geen optie
Marion moet er voorlopig nog niet aan denken om met de pomp te stoppen. "Daar wil ik nog helemaal niet over nadenken hoor. Het overlijden van mijn vader is nog zó vers. Nee hoor, ter ere van hem houden we dit gewoon nog even vol."

En ook Bernard Suurmeijer is niet van plan om nog een keer 'vreemd te gaan'. "Zolang dit oude beestje het volhoudt, kom ik hier tanken", zegt hij vastberaden.