Wil is een van de ruim 36.000 Brabanders die in januari een WW-uitkering kreeg. Onder die groep zijn 7600 zestigplussers zoals hij. Vooral Brabantse ouderen die een administratief beroep hadden, zoals secretaresse of boekhouder, zitten in de WW. Hetzelfde geldt voor senioren met een technische achtergrond, zoals bouwvakker of metaalarbeider.

Het is vervelend, zegt Wil. Hij werkte jarenlang als procesverbeteraar in Brabant, maar verloor vorig jaar zijn baan. Sindsdien is hij op zoek. Maar dat gaat niet van harte. “Als ik solliciteer, krijg ik vaak te horen dat zie iemand zoeken die ze langer in dienst kunnen houden. Officieel mag het niet, maar ik heb het idee dat ik toch word afgewezen vanwege mijn leeftijd.”

Potentie
Echt carrière maken hoeft niet meer van Wil. Hij wil nu vooral een baan vinden waarvan hij gelukkig wordt. Maar dat voelt soms als zoeken naar een speld in een hooiberg: “Ze nemen liever iemand van 40 die dynamisch is, dan een 63-jarige die nog drie jaar heeft”, zegt Wil. “De vooroordelen dat ouderen vaker ziek zijn en flexibel zijn er naar mijn idee nog steeds. Dat is zonde, want daarmee laten bedrijven juist heel veel potentie links liggen. Het zou eigenlijk verplicht moeten zijn ouderen ook uit te nodigen.”

Met zijn handen in het haar zit Wil niet. Hij solliciteert, heeft hobby’s genoeg en het is niet alsof de boel instort als hij niet op korte termijn een baan vindt. Maar schuldig voelt hij zich soms wel. “Mijn partner moet er nu wel harder door werken. Je houdt toch minder over onderaan de streep. Ik lig er niet wakker van, maar ik vraag me wel eens af: is dit het dan, moet ik zo mijn carrière afsluiten. Ik ga liever nog een paar jaartjes door.”