Karin van der Zwaan kreeg 's middags via de gemeente Deurne al te horen dat ze mogelijk haar huis zou moeten verlaten: "We schrokken wel even, maar 's avonds werd ik toch wat rustiger. Ik deed wel de gordijnen open om te volgen wat er allemaal gebeurde."

Om half tien kregen de bewoners een brief, waarin stond dat ze misschien geëvacueerd zouden worden en dat ze een tasje met spullen klaar moesten zetten. Voor de zekerheid had Karin toch maar de verzekeringspapieren klaargelegd. Door alle commotie was ze zelfs de hele coronacrisis even vergeten.

"Ik was zo druk met de brand en ben misschien wel tien, twintig keer achter het huis gelopen om te kijken, hoe is het nou met de brand." Toch was ze niet echt bang. "Ik had hier zoveel brandweer en politie gezien. Ik dacht: als er echt iets aan de hand is, dan trommelen ze mij wel uit bed", zegt Karin.

In het begin dachten Karin en haar man dat de brand best ver weg was. "Maar als het dan dichterbij komt, krijg je toch wel een beetje de kriebels." Haar man woont al meer dan vijftig jaar in het huis aan de Soemeersingel, maar had dit nog nooit meegemaakt. Toch bleef hij er heel rustig onder en dacht: het zal zo'n vaart wel niet lopen.

Een jong gezin iets verderop is nog aan het bijkomen van de schrik. "Het was wel heel spannend", zegt de buurman, die onrustig heeft geslapen. Gelukkig voor de mensen in Helenaveen, lijkt het grootste gevaar nu geweken en kunnen ze donderdagavond weer rustig naar bed gaan.