Christendemocraten en de democraten van Forum. Een feestje van de democratie zou je zeggen.

Formeel is het niet aan de leden om over de samenwerking met Forum te praten. Dat het CDA-bestuur de leden van de gespleten partij toch om een mening vraagt, lijkt dan een goede zaak. Maar de online-stemming van het CDA is vooral schijndemocratie. De leden mogen ja of nee zeggen, maar ze kennen het bestuursakkoord niet dat hun partij, Forum en de VVD hebben gemaakt. Dat maakt de stemming voor de CDA’ers tot een soort ezeltje prik. Met een blinddoek om moeten ze de staart aan de goede kant van de ezel prikken.

Een aantal oud-bestuurders van het CDA onder wie Paul Rüpp, Roel Augusteijn en Hanja Maij-Weggen heeft de leden deze week opgeroepen, nee, gesmeekt niet met Forum samen te werken. Ze hadden daar een lijst argumenten voor. De kern was dat zij vinden dat hun erfgenamen hun gedachtegoed verkwanselen voor kortetermijngewin voor de boeren.

Kleuters
De toon van de brief was fel en hard. Ze maakten de CDA’ers die nu met de hand aan de digitale stemknop zitten uit voor kleuters. Daarmee bereiken ze waarschijnlijk het tegenovergestelde van wat ze willen. Volwassen christendemocraten die door mastodonten worden uitgemaakt voor kleuters zullen de kont tegen de krib gooien.

Daarmee sneeuwde het gegeven onder dat de CDA’ers geen idee hebben waar ze op stemmen omdat ze het akkoord niet kennen. Er kan van alles in dat akkoord staan. Of juist niet. Je moet er maar op vertrouwen dat de leden van de fractie genoeg zaken uit het verkiezingsprogramma in die overeenkomst hebben kunnen krijgen. De manier waarop die fractie de afgelopen tijd heeft geopereerd, lijkt meer op een greep naar de macht dan naar verantwoordelijk bestuur voor alle Brabanders.

Cultuur is belangrijk
We schreven deze week al dat kunst een onderwerp is waar VVD en FvD weinig affiniteit mee hebben. Eigenlijk vinden ze dat dat helemaal geen taak is voor het provinciebestuur. Dat was geen willekeurig voorbeeld want bij haar aantreden in juni mocht toenmalig CDA-gedeputeerde Marianne van der Sloot de Philharmonie zuidnederland vertellen dat er vier jaar lang anderhalf miljoen subsidie zou komen.

Cultuur is belangrijk voor het CDA. Niet alleen de professionele kunsten, ook de amateurkunsten, de harmonieën, de heemkundeverenigingen, de erfgoedorganisaties. Die vormen samen het cement van de dorpsgemeenschappen waar het CDA groot geworden is. Bij de provincie zit die veelomvattende cultuur in dezelfde portefeuille als sport. Van der Sloot was via social media vaak te zien bij sportevenementen. Totdat ze sneuvelde omdat haar fractie liever koos voor de boeren.

Sinds de aantreding van dit college van Gedeputeerde Staten zijn strategieën naar buiten gebracht over energie, mobiliteit en woningbouw. Over sport en cultuur is weinig vernomen.

Stel nou dat in dat nieuwe bestuursakkoord inderdaad staat dat die twee sectoren met honderdduizenden beoefenaars en liefhebbers onder druk van Forum en VVD het onderspit delven in ruil voor een handreiking naar de boeren. Wat dan?

Voorbeeld
Laten we bij het voorbeeld van de philharmonie zuidnederland blijven, omdat dat voor het CDA een paradepaardje is. Voor de nieuwe Subsidieregeling Professionele Kunsten 2021-2024 kon tot eind januari een aanvraag ingediend worden. Een orkest is gewend jaren vooruit te programmeren. Dan wil je als orkest nu eindelijk wel weten of je opnieuw vier jaar op zo’n mooie bijdrage kunt rekenen.

Stel dat het nieuwe college straks zegt: sorry musici, maar er ligt nu een nieuw bestuursakkoord van partijen die er heel anders over denken en jullie zijn niet meer onze corebussines. Dan gaat er een bal rollen die een heel systeem omvergooit en dat wil je toch als CDA’er weten voordat je je stem uitbrengt.

Al jaren klaagt Brabant dat er van de landelijke kunstsubsidies maar weinig onder de grote rivieren terecht komt. Onder het vorige college kwam daarover een gesprek op gang met Den Haag. Het systeem om kunstsubsidies te verdelen is heel erg ingewikkeld maar het rijk lijkt bereid die supertanker een duwtje te geven en meer te luisteren naar de regio’s en de provincies.

Voorwaarde is wel dat die provincies hun eigen cultuur serieus nemen en meebetalen. Over de Brabantse inbreng praten de provincies en de grote steden al ruim anderhalf jaar, waarbij die steden wordt gevraagd verder te kijken dan hun eigen belang. De provincie die op zo’n moment besluit dat kunst geen zaak van de provincie is, maakt zich een onbetrouwbare partner van het rijk én die Brabantse gemeenten.

Om bij het voorbeeld van de Philharmonie te blijven… het is duidelijk dat het orkest zich in Limburg beter thuis voelt dan in Brabant. Op zo’n moment kan een klein duwtje genoeg zijn met alle gevolgen voor bijvoorbeeld het Muziekgebouw in Eindhoven.