Zeven weken, sinds het begin van de coronacrisis, heeft ze haar dementerende man Nico al niet meer gezien. "Ja, achter glas, maar ik wil hem bezoeken. Daarom voer ik actie. Niet alleen voor hem trouwens maar voor alle mensen die hier zitten. Er is heel veel verdriet."

'Den Haag is te ver weg'
Kordaat geeft ze antwoord op de vraag of ze eigenlijk niet in Den Haag moet zijn voor haar actie. Daar worden immers de besluiten over al dan niet versoepeling van de coronamaatregelen genomen. "Dat weet ik, maar ja, in mijn eentje naar Den Haag is een beetje ver, daarom doe ik het hier."

Al na een paar dagen werd het haar duidelijk dat ze met haar actie een gevoelige snaar had geraakt. "Er zijn hier al zoveel mensen langs gekomen, zelfs vanuit Tilburg komen ze naar Best om mij te steunen. Ik krijg bloemen, koeken, kaarten. En vanuit het verpleeghuis brengen ze voortdurend koffie en andere drankjes."

'Duivels dilemma'
De Archipelgroep, waaronder het verpleeghuis in Best valt, heeft veel begrip voor de actie van Wil. "Ik vind het ontzettend moedig en stoer", zegt bestuurslid Katinka van Boxtel. "Het is nogal wat om op deze hoge leeftijd hier voor de deur te protesteren tegen overheidsbeleid."

Ook de reden voor de actie krijgt steun van het bestuurslid. "Het is ongelooflijk lastig voor onze bewoners en ook voor hun familie om elkaar zo lang niet te kunnen zien. Maar het is een duivels dilemma, want we proberen vanwege de veiligheid van onze bewoners ook met man en macht om de corona buiten de deur te houden."

Actie is ook voor het personeel
Voorlopig zal Wil dus nog even door moeten met haar actie. "Het weekend even niet, maar daarna kom ik weer. Ik doe het niet alleen voor mijn man, ook voor de andere bewoners en zeker ook voor het personeel voor wie dit mentaal heel zwaar is. "

"Zolang Den Haag niet met andere regels komt, blijf ik actievoeren. Ik heb niets te verliezen." En dan besluit ze met een blik naar boven: "Ik voel dat ik kracht krijg om door te gaan."