Annie van Hooijdonk (65) kreeg vrijdagmiddag de decoratie voor Lid in de Orde van Oranje-Nassau uit handen van de Bredase burgemeester Paul Depla. Bij die uitreiking bleek hoe geliefd en belangrijk ze eigenlijk is bij NAC. "Annie is eigenlijk een merk binnen NAC, zegt oud-spits Pierre van Hooijdonk, die overigens geen familie is.

In de video zie je hoe Annie in het zonnetje werd gezet.

Wat zijn je leukste momenten geweest als omroepster bij NAC?
"Er belde eens tijdens een wedstrijd een mevrouw op uit Zevenbergen. Het bleek een boerin die haar man zeer dringend nodig had. De boer, die dus op de tribune zat, moest zo snel mogelijk naar huis komen want de koeien waren losgebroken. Er waren toen geen mobiele telefoons, dus vroeg ze of ik het om wilde roepen. Dat deed ik dan en vervolgens lag iedereen op de tribune in een deuk van het lachen, haha. Hoe het met die koeien is afgelopen weet ik trouwens niet."

"En dan had je natuurlijk de bevallingen, dan werd er naar de omroepcabine gebeld dat er iemand op de tribune vader was geworden. Maar dat was alleen niet altijd echt waar. Dat had ik snel door, want elke twee weken werd er bij een thuiswedstrijd wel een kind geboren. Later hoorde ik dat de supporters er onderling weddenschappen op afsloten. Die belden zelf en dan was het de vraag of ik het wel of niet zou omroepen."

Welke namen vond je het moeilijkste om uit te spreken?
"Saidi Ntibazokiza van N.E.C was voor mij denk ik de lastigste en daarna Fisayo Adarabioyo van NAC zelf. Grappig, dat vroeg laatst B-Side Rats ook. Verder herinner ik me de wedstrijd tegen het Griekse Panathinaikos, die spelers hadden ook moeilijke namen. Maar gelukkig kreeg ik vooraf hulp van Jannies, een Grieks restauranthouder uit Breda. Al zei hij nog dat het toch geen bal uitmaakt, want niemand zou het verschil merken, haha."

Wat is je mooiste moment dat je meemaakte als omroepster?
"Ik vind alle promoties van NAC mooie momenten, maar die van 1984 in het stadion aan de Beatrixstraat springt er voor mij wel uit. Het was allemaal niet zo geregisseerd zoals dat tegenwoordig gaat. We zwierden daarna in de stad ook van kroeg naar kroeg. Het was heel ongedwongen, zelfs een beetje kneuterig. Misschien was juist dat wel zo mooi."

Tot slot, wat is het vervelendste dat je hebt meegemaakt?
"Het afscheid van het stadion aan de Beatrixstraat. Na de wedstrijd zou er allemaal jeugdspelertjes en motoren het veld opkomen in een mooie stoet, maar dat liep helaas in de soep. Een aantal supporters kwam op het veld en begon te slopen. Ik was toen heel verdrietig en heb staan huilen. Dat kwam ook omdat het een einde was van een tijdperk. Ik heb toen even overwogen om te stoppen, maar ze hebben me weer overgehaald."

Annie kreeg de onderscheiding niet alleen voor haar vrijwilligerswerk bij NAC. Ze is namelijk ook al negentien jaar secretaris en penningmeester van de Spasti Fietsdag Breda en twaalf jaar penningmeester van bridgeclub Primeur. Maar het grote publiek kent haar natuurlijk vooral als omroepster.