Het was de bedoeling dat de Alphense tot eind maart of april in Marokko zou blijven. Ze had bij vertrek niet kunnen bedenken dat het land op 20 maart in een strenge lockdown ging vanwege corona. “Marrakesh was helemaal potdicht. Met het leger, de politie en tanks op straat. Ik dacht echt: wat gebeurt hier?”, vertelt de 36-jarige Angelique. “Het was heel indrukwekkend allemaal. Het was muis- en muisstil. Je kon een kanon afschieten.”

Angelique heeft een eigen bedrijf dat tassen en decoratiespullen maakt in Marrakesh. Ze zit hierdoor vaker voor langere tijd in de stad. “Ik ben dus wel gewend om wat langer van mijn man gescheiden te zijn. Maar zo lang.”

“Ik heb heimwee en voel mezelf vaak alleen”, zegt ze. "Het vervelendste vond ik toen er nog een avondklok was. Het gevoel dat je om zes uur weer binnen moet zijn. Dat voelt toch benauwend. Ook al kon je nergens heen." Inmiddels gaan er weer wat meer winkels en restaurants open, maar lange tijd mocht je alleen de straat op om naar de supermarkt te gaan.

Het land gaat langzamerhand wat versoepelen, maar Marokko in of uit komen is nog steeds lastig. Zij en haar man kloppen dagelijks bij verschillende instanties aan. De Nederlandse ambassade, het Ministerie voor Buitenlandse Zaken, de ANWB alarmcentrale. Maar antwoorden op vragen krijgen ze niet. Als ze überhaupt al iemand aan de lijn krijgen.

Vluchten naar Nederland
Gestrande Nederlandse worden sinds 26 april met repatriëringsvluchten naar huis gebracht. Angelique krijgt iedere keer te horen dat ze op de lijst staat en gebeld wordt als ze mee mag. Maar dat is tot op heden dus niet gebeurd. “Volgens mij zijn ze nu ook gestopt met de repatriëringsvluchten, omdat Marokko weer commerciële vluchten gaat toestaan. Maar ook dat word je niet verteld”, legt ze uit.

Ze heeft een vlucht geboekt voor komende donderdag, maar ondanks het ticket heeft ze nog steeds grote twijfels of ze wel thuiskomt. “Ik heb een vlucht geboekt bij Ryanair. Maar volgens mij mag die nog helemaal niet vliegen, eerst alleen Marokkaanse luchtvaartmaatschappijen. Wat ik dan ook weer schandalig vind. Ze bieden die tickets gewoon online aan, terwijl ze waarschijnlijk al weten dat ze niet de lucht in mogen. Ze maken gewoon misbruik van je.”

Toch waagt ze de gok. “Het was een ticket van 80 euro. Als het wel mag, heb ik ‘m in ieder geval. En anders maar een voucher voor later.” Maar naast de zorgen over het wel of niet vliegen, vraagt ze zich ook af hoe ze op het vliegveld moet komen. Of vooral mag komen. “Mag ik vanaf Marrakesh vliegen of moet ik naar Casablanca? En mag ik daar dan ook naartoe reizen of word ik tegengehouden? En als ik papieren nodig heb, hoe kom ik daar dan aan?” Het zijn een aantal van de vragen waar ze iedere keer tegenaan loopt en geen antwoord op krijgt.

“Ik mis mijn man, familie en vrienden heel erg”, zegt ze. Haar hondje zal ze niet meer terugzien. “Ze is overleden. Daar ben ik helemaal ziek van geweest. Ze is 15 jaar bij mij geweest. En dan zit je hier. Je kunt met je verdriet geen kant op.”