Wismans runt samen met haar partner en haar broer een melkveebedrijf, kaasmakerij en boerderijwinkel in Oosterhout.

Het is volgens haar een optelsom van jarenlang onbegrip en uitbreiding van alle regels. "Wij hebben melkvee en krijgen 34 cent per liter melk. Toen mijn vader begon, kreeg mijn vader die prijs ook, maar wij hebben dubbel zoveel of misschien nog wel meer kosten om diezelfde hoeveelheid te halen."

"Vijf jaar geleden kwamen de fosfaatrechten, maar niet voor de omringende landen. We hadden geïnvesteerd voor 90 koeien, maar mochten er opeens nog maar 70 houden. Dat scheelt een jaarinkomen. Het is een enorm gat wat er geslagen wordt."

"Nu gaat het weer over eiwitrijk voer", geeft Wismans een ander voorbeeld. "70 procent van de veeartsen zegt dat het geen goed plan is, maar daar wordt niks mee gedaan. Dat is wat ons gevoel keer op keer is. We willen praten met het ministerie. We willen een hoop, maar er gebeurt niets."

"Het is in coronatijd echt een pijnpunt: We praten over uitstoot van stikstof. We waren in die tijd eigenlijk op ons meest vervuilend. De grond had voedingsstoffen nodig, dus we rijden de mest uit over het land, maar de lucht was nog nooit schoner. De fabrieken en snelwegen nemen geen stikstof op, wij wel. Daar wordt niet naar gekeken. Dat doet ons pijn."

In het kort, waarom protesteren de boeren? "Het zijn allemaal kleine dingetjes. We voelen ons niet meer gewaardeerd", aldus Wismans.