Marcel zit in een risicogroep en wilde koste wat het kost geen afwisselende verzorgers meer over de vloer hebben. Daarom schreef hij een vacature uit voor iemand die met hem in quarantaine wilde gaan en kan meehelpen met de zorg en het huishouden. Maarten bleek daar de uitgelezen persoon voor te zijn. De twee hebben al twee maanden samen in lockdown gezeten en gaan nog door tot september.

Hoe ontstond dit idee?
Marcel: Ik had geen andere keus. Als ik corona krijg, ga ik dood. Ik moet dus alle risico’s vermijden. Dat betekent dat ik geen afwisselende verzorgers meer over de vloer kan hebben. Je weet immers maar nooit met wie zij in contact zijn geweest.

Maarten: Voor mij was het een win-winsituatie. Ik was op zoek naar werk en wilde ook graag belangrijk zijn voor de maatschappij.

Was het spannend om als vreemden plotseling samen te wonen?
Marcel: Quarantaine is voor niemand leuk en je moet er dus het beste van maken. Het belangrijkste is dat je elkaar kunt vertrouwen en dat zat gelijk goed bij ons.

Maarten: We gingen er inderdaad allebei met de juiste positieve instelling in. We kunnen elkaars verschillen accepteren en naast dat we het gezellig hebben, kunnen we ook ons eigen ding doen.

Verschillen jullie veel van elkaar?
Marcel: Ik ben vijftig en Maarten is een millennial. Dat is een generatiekloof die we in onze muzieksmaak soms wel merken. Zo zet ik wel eens Nirvana of AC/DC op. Maarten is meer van de hip hop. Hij vertelt me dan waar die teksten over gaan. Dat vind ik interessant om te horen.

Maarten: Er zijn wel wat verschillen tussen ons ja, maar dat is niet erg. Zo ben ik sinds de lockdown begonnen met mediteren. Dat is niks voor Marcel. Bij hem hoef je niet met Himalayamuziek aan te komen.

Marcel: Dat hoeft zeker niet

Wat hebben jullie vooral gemeen?
Maarten: Schaken. Dat deed ik al met mijn vader toen ik klein was. Marcel zit zelfs op een schaakvereniging. Er is een niveauverschil, maar ik heb van hem wel allemaal openingen geleerd.

Marcel: Naast schaken praten we ook altijd graag over vrouwen.

Leren jullie veel van elkaar?
Maarten: ik was nooit zo bezig met politiek. Marcel volgt het aandachtig en heeft over veel maatschappelijke kwesties een uitgesproken mening. Hierdoor ben ik me bewuster geworden van bepaalde zaken.

Marcel: Ik heb op mijn beurt niet zo veel met sport. Maarten heeft me echter alles uitgelegd over krachttraining en voedingssupplementen. Zelf heb ik er natuurlijk niet veel aan, maar ik vond het wel leuk om erover te leren.

Jullie bleven vrijwel de hele dag binnen en kwamen zelfs niet in een supermarkt, wat misten jullie het meest?
Maarten: Ik had soms wel eens last van ‘fear of missing out’, om iets te missen dus. Dan zag ik via appgroepen dat vrienden de hort op gingen en vond ik het jammer dat ik er niet bij kon zijn.

Marcel: Ik kwam opeens ook niet meer buiten, waar mensen in Breda me eerst overal voorbij zagen komen. In de zaak waar ik mijn rolstoel laat repareren, vertelden ze me dat ik de meeste kilometers op de teller heb staan van iedereen.

Wat is het mooiste aan dit werk, Maarten?
Je werkt zo’n vijf uur per dag, verspreid van ’s ochtends vroeg tot laat in de avond. Helpen met aankleden, schoonmaken en koken. De rest van de tijd ben je vooral bezig met een band te scheppen. We zijn hierdoor goede vrienden geworden.

Marcel: Maarten heeft het heel goed gedaan. Hij heeft perfect geholpen in het huishouden en is daarnaast echt een maatje voor me geweest.

Binnenkort gaat Maarten weg. Wat zoek je in zijn opvolger?
Marcel: Qua persoonlijkheid is iedereen wel okay voor mij. Het is belangrijk dat je een goed gesprek met elkaar kunt hebben, maar je hoeft ook weer niet met elkaar te trouwen. Daarnaast is fysiek sterk zijn ook belangrijk in dit werk.

Waar zit je echt niet op te wachten bij een quarantainebuddy?
Marcel: Iemand die in complottheorieën gelooft. Dan wordt het wel een erg lange quarantaineperiode, vrees ik.