Een gewone Brabander. In het juryrapport wordt van Van Kemenade gezegd dat hij 'every inch Brabander' is. Een mooi compliment voor een geboren Rotterdammer. ''Sinds mijn negende woon ik in Brabant. Ik ben en blijf een Brabander. Zo voelt dat. Dat 'every inch een Brabander' vertaalt mijn gevoel wel.'' Want waar hij ook optreedt, en hoe leuk, mooi of goed het ook is, aan het eind is hij altijd 'heel blij' om weer naar Brabant te gaan.

De waardering vanuit 'zijn' provincie kwam voor hem 'volslagen onverwacht'. In het juryrapport van de Cultuurprijs wordt Paul van Kemenade volop geprezen. ''Volgens de jury geeft hij in vele hoedanigheden al decennia kleur aan het muzikale leven in Brabant en ver daarbuiten.

Eigen klank en benadering
Van Kemenade heeft een volstrekt eigen klank en benadering.'' De altsaxofonist blijft bescheiden, en wordt er zelfs, zo lijkt het, wat verlegen van. ''Sjonge, jonge, ja, daar kan ik niet over oordelen. Het is een mooie omschrijving. Ben er blij mee, in ieder geval.''

Het doet hem vooral iets, omdat het niet een muziekprijs is, maar een cultuurprijs. Het is waardering voor alle activiteiten van Van Kemenade, er het zijn er nogal wat. Hij speelt niet alleen altsaxofoon, hij is ook componist, geeft workshops, is producer en organiseert festivals zoals Stranger than paranoia o.a. in Tilburg en Den Bosch.

Die combinatie van activiteiten heeft hij altijd gedaan. ''Ik had in 1979 een Brabants Leerorkest, met musici die ik workshops gaf. En ik heb altijd samenwerkingen gezocht met andere muziekdisciplines en andere culturen. Dat maakt het, nu nog steeds, boeiend. Mijn insteek was om met zoveel mogelijk ander muziekdisciplines op te treden en die avonturen aan te gaan. De nieuwe elementen daarin trekken mij aan. En dat houdt mij ook muzikaal op de been.''

Zo speelt hij op zijn nieuwste album Russian Roads voor het eerst met elektronische muziek. Samen met Budha Building (Hans Timmermans) ging hij naar Rusland. ''Ze vonden het daar blijkbaar erg leuk. Dat soort dingen ontwikkelen, aan blijven gaan. Ik vind het mooi om met je eigen muziek naar andere landen te gaan. Wat daar dan meer of minder gewaardeerd wordt.''

''Ik vind het mooi als mensen van muziek kunnen genieten, maar ook van een mooie voorstelling of van naar een museum gaan. Het doet iets met je. Of niet. En dat vind ik belangrijk. Je hoeft niet ergens echt verstand van te hebben om iets mooi te vinden maar iets kan je wel boeien of pakken. Of niet. Zoals Picasso. Ik begrijp er helemaal niks van maar ik vind het prachtig om te zien. Ik hoef het niet te analyseren, daar zijn experts voor.''

Het niet hoeven begrijpen om ervan te genieten, is een belangrijke drijfveer voor Paul van Kemenade. De Tilburger maakt nou niet bepaald 'main stream' muziek. Hij heeft ook nooit overwogen een album of plaat met muziek voor een breder publiek te maken. Wat hij nu doet, geeft hem 'voldoening'.

Flamenco
En via het festival Stranger than Paranoia speelt hij iedere jaar voor publiek dat misschien niet voor zijn genre komt kijken. ''Al 28 jaar op verschillende podia in Brabant, maar ook daarbuiten, probeer ik drie verschillende muziekdisciplines bij elkaar te brengen. Vaak een meer main stream iets naast een heel experimenteel gebeuren met weer bijvoorbeeld een flamenco-groep. Daar komen mensen op een bepaalde groep af maar ze krijgen toch iets mee van de andere muziekstijlen."

"Je merkt aan de reacties achteraf dat mensen dingen mooi of leuk vinden, die ze vooraf niet kenden. Dat vind ik een mooie manier om andere publieksgroepen te bereiken. Maar om nou zelf anders muziek te gaan maken….''

Paul van Kemenade krijgt de prijs maandag tijdens een speciale avond in Paradox in Tilburg. Nieuwe commissaris van de Koning Ine Adema overhandigt hem de prijs. Voor haar is dat haar eerste publieke handeling. Van Kemenade doet die avond wat hij al decennialang doet: muziek maken.