De onderscheiding is bedoeld als schouderklopje voor de zorg. Wereldwijd worden er 70.000 uitgedeeld. Ze zijn gemaakt door drieduizend verschillende kunstenaars en edelsmeden. Die mochten hun eigen creativiteit op het materiaal loslaten, met allerlei verschillende uitvoeringen van de handjes tot gevolg.

Lotte krijgt een zilveren handje met een zwart lintje. Haar collega Arian, een verpleegkundige in opleiding, heeft een gouden handje met een wit-goud lint. Hij vindt het wel een mooi gebaar. "Het is wel iets speciaals, vooral ook omdat het een wereldwijd initiatief is."

Arian zit in zijn vierde jaar van de opleiding. Het is een pittig jaar, maar hij klaagt niet. ''Het is wel bijzondere praktijkervaring. Een werkdag op de 'corona-afdeling' begint wat chaotischer dan op andere afdelingen. Normaal ga je eerst je leerdoelen bespreken. Hier begin je gewoon en dan zie je wel waar het eindigt. Als je in de middag met je begeleider kan praten, mag je al blij zijn."

Arian ziet dan wel patiënten beter worden en naar huis gaan, het werken op de afdeling heeft zeker heftige momenten:

Ook voor verpleegkundige Lotte, die al wat jaartjes meeloopt, is het zwaar. Ze werkt normaal gesproken op de long-afdeling in het TweeSteden Ziekenhuis.

Het zijn intense maanden voor haar geweest :

Lotte weet maar al te goed dat het van het ene op het andere moment helemaal mis kan gaan met een patiënt. ''Mensen kachelen ineens in. Dat zie je soms echt niet aankomen. Dat is het best wel zwaar voor de patiënt maar ook voor de zorg.''

Lotte en Arian, en de andere verpleegkundigen, juichen zeker nog niet te vroeg nu de afgelopen dagen er regelmatig dalingen in het aantal nieuwe besmettingen te zien waren. Zij zien de volle bedden op hun afdeling. "Ik denk dat al mensen dat zouden zien, dat ze zich misschien wel wat beter aan de regels zouden houden. En niet zo optimistisch zouden zijn als ze nu zijn."