“Door de coronamaatregelen kom je jezelf tegen. Je zit opgesloten met jezelf en daardoor leer je jezelf op een andere manier kennen." Maud Gevers studeert Toegepaste Psychologie bij Fontys in Eindhoven. Ze is in Middelburg met haar vriend gaan samenwonen omdat ze toch niet meer naar het schoolgebouw in Eindhoven hoeft.

“Ik ben minder gemotiveerd voor school. Ik vind het moeilijk om mij ertoe te zetten. Ik ben liever met andere dingen bezig, zeker ook omdat je die afleiding heel erg hebt als je thuis bent. Het is je eigen omgeving en je ziet dan heel veel dingen die je nog kunt doen. Ik houd ook minder rekening met school. Omdat het allemaal online is, hoef je er niet naartoe te reizen en dan staat het iets minder in je planning.”

“Je raakt door de thuisstudie heel erg in een sleur. Het kost veel energie om actief te blijven. Gezond blijven eten, blijven bewegen en natuurlijk gemotiveerd blijven voor je studie: ik vind dat vrij lastig.”

Haar wereld is heel erg klein geworden. Ze mist het contact met de anderen. “Het gaat nu iets beter, maar ik heb periodes gehad dat ik mij rotter voelde. Zoals de meesten, heb ik nu weinig sociale contacten. En dat is nu juist iets waar je zeker als tiener heel veel energie uit haalt. En veel van leert. Het is gewoon een groot deel van je leven. Nu valt dat allemaal weg. Je bent meer op jezelf aangewezen dan normaal, want je kunt niet snel even naar een vriend of vriendin gaan als er iets aan de hand is. Je lost het dan eerder zelf op. Dat doet mentaal veel met je."

"Normaal zijn sociale contacten een break van school. Nu is het alleen school, werk, school en thuis zitten. Dat maakt het een beetje vervelend. Je moet heel sterk zijn om mentaal gezond te blijven.”

Carla van Loon, oud-presentatrice bij Omroep Brabant, geeft Maud online les in Toegepaste Psychologie. Ze heeft een praktijk en daar ziet ze steeds meer jongeren die hulp zoeken. “Ik hoor jongeren zeggen dat ze hun motivatie kwijt zijn. Dat er niets meer uit hun handen komt. Ik denk dat ze het wel kunnen, maar dat ze nog niet geleerd hebben hoe.”

“Jongeren groeien op in een aanbodgerichte maatschappij waarin je voortdurend vermaakt wordt. Er zijn festivals, muziekoptredens. Nu is dat aanbod er niet meer. Er zijn geen prikkels meer. Elke dag is het de vraag: hoe ga je de dag invullen? Ik hoor vaak: Poeh, ik moet het allemaal maar zelf bedenken. Als ze daar niet uit komen, worden ze alleen maar geconfronteerd met hun mislukkingen: dat ze geen zin hebben om uit bed te komen, dat ze moe en depressief zijn."

"Ze worden daarmee geconfronteerd in een periode dat hun identiteit zich vormt. Ik ben benieuwd wat dat op termijn doet. Of dit onderdeel wordt van hun zelfbeeld. Ik vermoed dat sommigen leren omgaan met tegenslagen en verlies. Deze veerkracht kunnen ze gebruiken voor hun toekomstige leven. Helaas ervaren anderen vooral eenzaamheid. Ze vragen of krijgen te weinig steun. Hopelijk wordt dat geen groep die buitengesloten wordt.”