Het gaat in de meeste gevallen om bewoners die overleden zijn aan het coronavirus. "Het is triest", zegt André. Hij begrijpt dat nabestaanden er vaak voor kiezen om een kamer te laten ontruimen door een bedrijf als het zijne.

"Bijna altijd gaat het dan om bewoners met een hoge leeftijd, hun kinderen zijn vaak ook al in de zestig of soms nog ouder. Die kunnen dat zelf niet meer, hebben het te druk of kunnen het simpelweg niet aan. Dan worden wij ingeschakeld.”

Bij het ontruimen en daarna het sorteren van de spullen nemen André en Miep letterlijk een kijkje in het leven van de overleden. “We vinden het rot. We praten ook eerst met mensen als we komen ontruimen en waar nodig slaan we een arm om een schouder”, vertelt André. “Om er persoonlijk niet te emotioneel betrokken bij te raken, schakelen we ook. Wij komen op verzoek een kamer ontruimen, dat is ook zakelijk.”

André en Miep over hun bijzondere werk:

De ondernemers benadrukken, dat ze heel strikt met de privacy van de overledene en de familie omgaan. "Dat vinden wij enorm belangrijk, het allerbelangrijkste. Mochten we bij het sorteren nog persoonlijke spullen tegenkomen, dan wordt altijd de familie ingeschakeld."

Door het strenge toelatingsbeleid van veel verzorgingshuizen is het momenteel bijna niet mogelijk om een kamer op de gebruikelijke termijn te ontruimen. “Terecht zijn ze heel bang dat als wij komen, wij het virus ook mee naar binnen kunnen brengen”, vertelt André Wordrager.

“Vandaar dat er nu best veel gemeubileerde kamers, waarvan de bewoner is overleden aan COVID-19, wachten op een ontruiming. We mogen niet overal naar binnen, ook niet als er al een opdracht ligt.”