Nieuwenhuizen heeft niet alleen archiefonderzoek gedaan en betrokkenen gesproken, hij kon ook putten uit zijn eigen herinneringen. De latere dader (Marrie) bleek een jongen uit de buurt te zijn, met wie hij in zijn jeugd zo nu en dan optrok. Ondanks de gruwelmoord is Nieuwenhuizen zijn dorpsgenoot nooit vergeten. “Ik heb nog altijd spijt dat ik hem nooit heb opgezocht in de gevangenis en ook later geen contact meer heb gezocht."

Bij de publicatie zijn Nieuwenhuizen én de Heemkundevereniging Sprang-Capelle niet over één nacht ijs gegaan. “Ik heb gesprekken gevoerd met de nabestaanden van Marrie (de dader), met de nabestaanden van de vermoorde broers en met vele andere betrokkenen”, vertelt de auteur. “Iedereen heeft toestemming gegeven om het verhaal inclusief de foto’s te publiceren.”

In de video vertelt Koos over de moord in 1961:

De dader, die dus een bekende was uit de jeugd van Koos Nieuwenhuizen, is in de problemen gekomen door geldproblemen, vertelt hij. “Marrie had een vriendin in Sprang-Capelle die nogal duur in onderhoud was. Hij leende overal geld om haar te plezieren, maar kon dat niet terug betalen."

Ook bij de latere slachtoffers de broers Van Zelst had hij geld geleend. De broers kregen de ruim 500 gulden die ze hadden uitgeleend nooit terug. De dag dat Marrie had beloofd het geld terug te betalen, pakte heel anders uit toen hij bij de broers de bestelde boodschappen kwam brengen.

“Hij bracht echter geen geld mee, maar een gewicht van 2 kilo mee. Daarmee sloeg hij de hersens van Hein in", beschrijft Nieuwenhuizen de gruwelijke moord. “Toon probeerde te vluchten, maar Marrie ging Toon achterna. Toon is gewurgd en ook met het gewicht geslagen.” Marrie overleed in het voorjaar van 1996.