Daphne is bang voor naalden, dus ze had niet verwacht ooit in de zorg te werken

6 maart 2021 om 12:11 • Aangepast 8 maart 2021 om 11:07
nl
Het is maar goed dat er voor een coronatest geen spuit nodig is, want dan had Daphne Horsten (23) zich nooit aangemeld bij de GGD. “Ik ben bang voor naalden, dus dat maakt werken in de zorg lastig voor mij.”
Profielfoto van Tonnie Vossen
Geschreven door
Tonnie Vossen

Wat niet wegneemt dat ze sinds haar onverwachte kennismaking de conclusie trekt dat ze de zorg ‘superinteressant’ vindt.

Daphne komt uit een compleet andere hoek. Ze is opgeleid als jazz-zangeres en wilde na haar conservatoriumopleiding enthousiast aan de slag met eigen nummers. Maar niet meteen. Eerst was er nog een reis naar Colombia, waar ze samen met jongeren uit de hele wereld verder werkte aan haar culturele vorming. En tussendoor kapte ze ook nog bamboe in de jungle.

Toen ze terug was in Nederland wilde ze tintelend van energie en inspiratie alle culturele ervaring die ze in Zuid-Amerika had opgedaan omzetten in gloedvolle muziek. “Ik had er zin in! Lekker eigen liedjes maken. Om de kost te verdienen, wilde ik in restaurantjes gaan optreden.”

“Het zijn heel korte ontmoetingen die je hebt in de teststraat."

Maar het was maart 2020. In Nederland was de coronacrisis uitgebroken en lag alles stil. De horeca ging op slot en daarmee verdwenen ook de mogelijkheden om als zangeres het schnabbelcircuit in te gaan.

Dat was om meerdere redenen een domper. “Ik ben echt een mensenmens. Het doet me veel als ik via muziek andere mensen blij kan maken.“ Toen na de zomer die mogelijkheid helemaal uit beeld verdween en tegelijk de druk bij de coronabestrijding toenam, stapte Daphne naar de GGD voor werk in de teststraat. “Het is superleuk. Het is heel zinvol en door mensen gerust te stellen probeer ik de coronatest zo licht mogelijk te maken. Het is fijn als dat lukt.”

Foto: Karin Kamp
Foto: Karin Kamp
"Het gebeurt wel eens dat mensen bij je zitten te huilen."

Het was een ontdekking dat ze ook in dit werk van betekenis kon zijn. “Het zijn heel korte ontmoetingen die je hebt in de teststraat, maar dat je zelfs dan iets kunt betekenen raakt me diep. Mensen zijn soms gespannen of ziek. Het gebeurt wel eens dat ze bij je zitten te huilen. Al die opgebouwde spanning komt er uit als ze zich laten testen.”

Dat ze zelf al bijna een jaar niet meer heeft gezongen compenseert ze door een voor haar nieuw instrument op te pakken: de gitaar. En als er dan toch nog momenten zijn waarop ze er ‘helemaal doorheen’ zit is daar altijd nog de troost van Joni Mitchell. “Ik ben groot fan. Haar muziek maakt me blij. Het is mooi, beeldend en het raakt mijn hart.”

Wachten op privacy instellingen...

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.