Het begon allemaal toen Vera eerder dit jaar zelf een beschilderd steentje vond tijdens een wandeling. “Het is een rage. Steeds meer groepen verspreiden dit soort keitjes. Mensen die er een vinden, mogen dan zelf bepalen of ze hem houden óf op een andere plek weer wegleggen. Zo is een steentje al helemaal naar Hongarije gereisd.”

De vondst inspireerde Vera. “Ik maakte al een tijdje zelf mondkapjes van allerlei leuke stofjes. Maar ik heb reuma en dat werd uiteindelijk toch te belastend voor mijn handen.” Haar nieuwe hobby blijkt een uitkomst. “Het werkt bijna therapeutisch voor me. Bij het schilderen heb ik totaal geen last. Sterker nog: als ik teken, vergeet ik de pijn even. Ik doe ongeveer een uur over een steentje en maak er nu een stuk of drie per dag. De tijd vliegt dan.”

Inmiddels is ze bedreven in het versieren van de keitjes en runt ze zelfs de Facebook-pagina KeiLief Putte. Toch was het in het begin even zoeken. “Je moet uitvinden wat wel en niet lukt op zo’n klein dingetje. Maar oefening baart kunst. Mijn favoriete tekeningen zijn dieren. Uiltjes, kuikentjes… En voor de buurvrouw heb ik haar hondje erop geschilderd. Die laat ze niet verder reizen, hoor!”

Nu zit Vera al een poosje midden in de voorbereidingen voor Pasen. “Het leek me hartstikke leuk om in plaats van eitjes, nu de keitjes te verstoppen. Niet te goed trouwens, want mensen moeten ze wel kunnen vinden natuurlijk. Anders is het ook zonde van het werk. Al met al zullen er straks ruim vijftig vrolijke steentjes in het Moretusbos en de speeltuinen van Putte liggen.”

Leuk en aardig, maar die moeten daar ook nog weggelegd worden. Gelukkig heeft Vera daar de nodige hulptroepen voor ingeschakeld. “Ik heb vijf kinderen. Helaas moet mijn oudste dochter werken, maar de rest helpt gezellig mee. Ze vinden het superleuk wat ik doe.”