Al sinds hij een kleine vier jaar geleden naar Dinteloord verhuisde, mist Elia iets. “Hiervoor woonde ik in Willemstad. Daar was het skatebaantje ook half afgebroken, maar nog altijd beter dan hier. En daarvoor woonde ik in Rotterdam, waar een volledig skatepark was. Dat was helemaal ideaal, maar zoiets gaan we hier natuurlijk nooit krijgen.”

Toch moet daartussenin volgens Elia zeker het een en ander mogelijk zijn. “Ik heb zelfs al een 3D-tekening laten maken van hoe de baan er hier uit zou moeten zien. Een dubbele halfpipe, een box jump om sprongen mee te maken én een stairset. Dat is een soort trap met een reling, waarover je naar beneden kunt glijden.”

Aan plannen ontbreekt het Elia dus niet. Sterker nog: “Ik zou alles desnoods zelf kunnen maken. Op andere plekken gebeurt dat ook. Dan fabriceren skaters zelf nieuwe onderdelen om het spannend te houden.” Maar daar lijkt de gemeente niet in mee te willen gaan. “Zij willen per se professionele bouwers. Ergens snap ik het. Anders kloppen ze straks bij mij aan als er iets met iemand gebeurt.”

De gemeente speelt dus een grote rol bij de totstandkoming van het skatepark. “We hebben natuurlijk ook geld nodig. In het beste geval zouden we vanuit een fonds 10.000 euro kunnen krijgen. Als ik de boel zelf zou maken, is dat voldoende. Maar nu dat geen optie is, moet je toch al snel denken aan een bedrag van ongeveer 70.000 euro.”

Het lijkt erop dat Elia nog wel even moet wachten op zijn baan, al ziet hij het zelf niet als een mission impossible. “Ik moet nu eerst wat jongeren verzamelen die er hetzelfde over denken als ik. Als ik er een stuk of zes gevonden heb, kunnen we echt in gesprek gaan. Dan geef ik het echt een grote kans.”

Wanneer zijn droom gerealiseerd wordt? “Pas als ik graafmachines zie. Dan kan het niet meer afgeblazen worden.”