Dankzij 'knuffelprik' kunnen Mari en Gerrie hun kleinkinderen weer zien

2 mei 2021 om 10:00 • Aangepast 3 mei 2021 om 10:30
nl
Bevrijding ervaren mensen in allerlei soorten en maten. Mari (74) en Gerrie (72) uit Tilburg zien in hun coronavaccinatie een deel daarvan terug. Ruim een jaar lang hebben ze hun kinderen en kleinkinderen niet meer geknuffeld. Maar daar komt met een prik op zak snel verandering in. Gerrie: "Ik kan niet wachten om dat weer te doen."
Profielfoto van Joris van Duin
Geschreven door
Joris van Duin

Alsof de fel schijnende zon symbool staat voor het humeur van Mari en Gerrie Rommen uit Tilburg. Het echtpaar - 50 jaar getrouwd - loopt goedgemutst naar het stadion van Willem II in Tilburg. Niet om rood-wit-blauwe spelers goals erin te zien prikken, maar wel de coronavaccinatie in Mari's arm. "We krijgen er weer een deel van onze vrijheid voor terug."

"We zijn de jongsten niet meer en zijn extra kwetsbaar."

Sinds maart 2020 houden de Rommentjes zich naar eigen zeggen aan zowat alle coronaregels en -adviezen: ze blijven thuis, wassen hun handen, houden afstand en beperken sociaal contact. Want, zegt, Gerrie: "We zijn de jongsten niet meer en zijn extra kwetsbaar."

Het volgen van de richtlijnen heeft wel grote gevolgen voor de Tilburgers. Drie keer per week politiehonden trainen? Dat kon Mari niet meer. Gezellig borrelen met de buren? Dat zat er even niet in. En samen op hun vijf kleinkinderen passen? Ook dat leek hen onverstandig.

"Dat mis ik zo erg", stamelt Mari. "Dat deden we eerst drie keer per week, om beurten bij onze twee zoons." Zeker in het begin was de fysieke afstand groot. Contact hielden ze natuurlijk wel door te bellen en te videobellen. Maar de aanraking, even een warme knuffel van hun kleinkinderen, dat hielden ze sinds de corona-uitbraak even af.

Het wachten was op de vaccins, of zoals experts zeggen: de uitweg in de coronacrisis. Na maandenlang priknieuws op televisie te hebben gezien, ploften begin april twee uitnodigingen ook in huize Rommen op de mat: eerst die van Gerrie, later die van Mari.

"Je moet er wat voor over hebben."

Zo is ook de volgorde van de armprikken. Mari vergezelde Gerrie twee weken geleden naar Waalwijk. En nu doet Gerrie dat bij Mari in Tilburg. Samen, zoals ze ook de coronacrisis tot dusverre zijn doorgekomen. "Nog wel", knipoogt Mari.

Een uur na hun entree in het stadion van Willem II komen ze naar buiten. Glimlachend. De inenting stelde niets voor, zegt Mari. Maar om nou te zeggen dat het vlekkeloos ging? "Mijn afspraak stond niet in het systeem. Dus moest ik hier een nieuwe maken. Gelukkig kon dat ook meteen. Ach, je moet er wat voor over hebben."

Hij zit er allerminst over in. Het stel is maar wat blij dat ze inmiddels één van de twee vaccinaties achter de rug hebben. Dat is toch alweer halverwege het intieme weerzien van hun kleinkinderen. Zo wordt de vaccinatie voor deze twee een ware knuffelprik.

Het verhaal van Mari en Gerrie is het tweede deel van een vijfdelige serie over het thema vrijheid.

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.