Tevreden kijkt Ferry naar zijn telefoon. Via WhatsApp stromen foto's van negatieve zelftestresultaten binnen. De coronatestuitslagen vormen deze avond de entreetickets voor een nachtelijk bosfeest, ergens in het midden van onze provincie. "Zo kunnen we veilig een feestje bouwen. Het is nog buiten ook. En we hebben écht een uitlaatklep nodig", klinkt het. "Veel jongeren hebben het zwaar."

Met medeorganisator Fred zet Ferry* alles klaar: kleurrijke lampjes die aan kerstverlichting doen denken en blauwe en groene lichtstralen die bomen verlichten. Twee speakers zorgen voor dampende beats. Links is ruimte om te dansen. Rechts ligt een brede kuil, die vanwege trappen aan de zijkanten doet denken aan een soort theatertje. In het midden liggen houtblokken voor een kampvuur, waaromheen chillende mensen de nacht keuvelend kunnen doorbrengen. De perfecte plek voor een bosfeest.

Van de vijftig uitgenodigde kennissen en vrienden komen er dertig opdagen. "Gezellig", zegt Fred. "Niet te druk." Bijna iedereen houdt woord en laat bij aankomst een foto de negatieve test zien. Of die daadwerkelijk van henzelf zijn, dat is niet helemaal zeker. "Het zijn mensen die we kennen, dus we geloven ze op hun woord."

Drie vrouwen ondergaan ter plekke een test. Die is een fluitje van een cent en bij vrijwel iedere supermarkt te koop. Bij zichzelf draaien ze het wattenstaafje op 2,5 centimeter neusdiepte vier maal in de rondte. Die vermengen ze met testvloeistof in een buisje, waarvan vier druppels op de testkit moeten. Na vijftien minuten hebben ze de uitslag: negatief.

Wat hier gebeurt, staat niet op zichzelf. Diverse vriendengroepen komen zo samen, blijkt na wat rondvragen in privékringen. Mensen die in familiaire kring hun verjaardag vieren, of vrienden die elkaar al tijden niet in grotere gezelschappen hebben gezien. Hun aanname: elkaar na een zelftest zien is een aanvaardbaar risico.

Maar hoe terecht is dat? Een woordvoerder van het RIVM reageert geïrriteerd. "Die zelftests zijn daar helemaal niet voor bedoeld. Mensen die dit doen om te feesten, creëren schijnveiligheid als ze daarna de andere coronaregels zoals afstand houden loslaten. Er is dan een reële kans op grote coronaclusters. Het is egoïstisch."

De schijnveiligheid zit 'm volgens het RIVM in het feit dat resultaten onbetrouwbaarder zijn dan bijvoorbeeld de tests die GGD's uitvoeren. "Een negatieve zelftest is gemiddeld 30 procent minder betrouwbaar dan de PCR-tests van de GGD. Je mist dus 30 procent van de besmettingen. Je kunt daarom een negatieve testuitslag krijgen, maar wel ongemerkt andere mensen besmetten", zegt een woordvoerder. Om die reden adviseert het RIVM: blijf je na een negatieve zelftest aan de basisregels houden, zoals met maximaal twee mensen per dag afspreken.

Ook het Outbreak Management Team, dat het kabinet deze coronacrisis adviseert, zegt dat een negatieve thuistest 'geen zekerheid' biedt dat de geteste persoon al dan niet besmet is: "Het geeft geen vrijbrief om de basismaatregelen los te laten", schreef het OMT in een advies.

Maar waar zijn die zelftests - die inmiddels in zowat elke supermarkt voor een paar euro te koop zijn - dan wél voor bedoeld? Op de site van de Rijksoverheid staat: voor mensen die naar school of werk moeten of op bezoek gaan bij iemand met een risico om ernstig ziek te worden van het coronavirus. Maar dus zeker niet om achteloos te feesten alsof corona niet bestaat, benadrukt de RIVM-woordvoerder.

Terug naar het bosfeest. Anderhalve meter afstand houden? Eerder anderhalve decimeter. Elkaar verwelkomen met een elleboogtikje? Hier tellen innige knuffels. De coronamaatregelen gelden even niet in het door vuur verlichte bos. Hier en daar verdwijnt een xtc-pil in iemands mond. Aan blikjes bier wordt driftig genipt.

Een paar mensen begeven zich op de dansvloer. Brandend hout knettert op het kampvuur. Wie dichtbij zit, heeft geen last van de temperatuur die het vriespunt nadert. Lachgasballonnen vinden gretig aftrek.

Jongens en meiden hangen half tegen elkaar aan. Veilig dus, vinden ze. Onbetrouwbaar, vindt het RIVM.

Het zal de aanwezigen een worst wezen. Zij hebben na een jaar vol coronaregels behoefte aan een vlucht uit de realiteit. "We zijn buiten, waardoor de kans veel op besmetting veel minder groot is dan binnen. En we staan hier niet hutjemutje op elkaar zoals met Koningsdag in Amsterdam. En die zelftests zijn toch een soort van controle. We doen het zo verantwoordelijk mogelijk", zegt Fred.

Tegen halfzes doorbreekt het ochtendgloren de donkerte. Het afval wordt opgeruimd. Tijd om naar huis te gaan, hopend dat zelftests en de buitenlucht genoeg bescherming hebben geboden.

*Fred en Ferry zijn gefingeerde namen. Hun identiteit is bij de redactie bekend.