"Al tien jaar is het ons tweede huisje. Heerlijk even weg van alle drukte", vertelt Babette aangeslagen. "We hebben daar inmiddels een hoop vrienden. Die hielden ons de afgelopen dagen op de hoogte. Als je dan ziet hoe je caravan daar ergens tussen alle andere drijft... Onbegrijpelijk, ongelofelijk en onwerkelijk."

En het was toch al een rampweek voor Babette, ook stadsdichteres van Roosendaal, en haar gezin. "Mijn moeder is vorige week overleden. Je bent dus volop bezig met het plannen van de uitvaart en het verwerken van je laatste ouder. Dan komt dit er ook nog eens bij."

Na het emotionele afscheid, werd het haar donderdag even te veel. "Ik was compleet verdoofd. Er heeft een film op gestaan, maar ik weet al niet eens meer welke het was. En je wil het dolgraag relativeren. Zoveel mensen zijn hun échte huis nu kwijt, om nog maar te zwijgen over de dodelijke slachtoffers."

Maar dat maakt het verdriet er niet per se minder om. "Alles wat je in al die jaren hebt verzameld daar, is nu in één klap weg. Tuurlijk, alles is vervangbaar. Maar die spulletjes hoorden wel gewoon bij ons."

Zaterdag gaat Babette naar de camping om te zien wat er nog te redden valt. "Normaal gesproken zouden we gisteravond al die kant op zijn gegaan voor vakantie. We hadden nooit verwacht dat we er nu heen gaan om te kijken waar onze caravan is beland. We weten dat hij door de stroming een eind is meegevoerd, maar hij lijkt gelukkig wel overeind te zijn gebleven. Alles wat nog heel is, zien we als winst."

Babette besloot de foto's van het rampgebied op haar Facebookpagina te delen. "Dat was mijn manier om even alles van me af te zetten. Alle reacties die daarop binnenkwamen, steunen me ontzettend. En het verbindt met anderen die op wat voor manier dan ook getroffen zijn. Gedeelde smart is halve smart."

Lees alles over het hoogwater in ons dossier