Kort na het begin leek het duidelijk dat Litouwen, Roemenië en Nederland een strijd gingen voeren om het eremetaal. Na de eerste vijfhonderd meter lag het Nederlandse duo tweede, achter de snel vertrokken Roemenen.

Na duizend meter waren de Roemenen uit beeld, hard op weg naar goud. Scheenaard was met De Jong een plekje gezakt, derde achter Nieuw-Zeeland.

Die volgorde was duizend meter later bij de finish nog steeds hetzelfde. De Roemenen kwamen op grote afstand als eerste over de finish, de twee Nederlanders volgden als derde kort achter Nieuw-Zeeland. Litouwen raakte halverwege de race achterop, Nederland bleef ze uiteindelijk knap voor.

“Het is een beetje onwerkelijk. Het stond altijd zo ver van je af, het is bijna niet te bevatten dat het nu echt is”, zei Scheenaard in een eerste reactie tegenover de NOS. “Het is iets waar je de laatste jaren van je carrière van droomt, het is gek dat het echt is. Het is gewoon heel gaaf.”

Onrust
De weg naar de finale was er eentje met hobbels. De roeiploeg kreeg in Tokio te maken met meerdere positieve coronatesten. Bondscoach Josy Verdonkschot, roeier Finn Florijn en nog iemand uit de staf werden positief getest. De roeiers mochten vervolgens geen gebruik meer maken van bijvoorbeeld de eetzaal, de ruimte voor de warming-up en de wc.

Daarnaast lag het roeien twee dagen stil door de slechte weersvoorspellingen. Geen ideale omstandigheden voor Scheenaard en De Jong, die zich als nummer twee kwalificeerden voor de finale.