Matthijssen, die ook al eens van Normandië naar Nispen liep, zit zaterdagnacht aan de buis gekluisterd om herinneringen op te halen aan zijn marathon in Tokio. Hij gaat goed letten op het parcours. “Er zijn bepaalde delen waar ik in 2011 gelopen heb, die nu weer in beeld komen.”

Het idee om marathons te lopen in olympische steden, ontstond begin jaren negentig. Matthijssen deed mee aan de marathon in Rotterdam en werd door zijn toenmalige werkgever uitgenodigd om de marathon in Athene te lopen. Dat sprak de sportieveling en Olympische Spelen-fan wel aan. “Toen bedacht mijn vrouw: zou het niet leuk zijn om elk jaar naar een olympische stad in Europa te gaan en daar een marathon te lopen? Een mooie droom om te gaan verwezenlijken.”

Naarmate hij ouder werd, besloot Matthijssen de marathons wel op een lager tempo te gaan lopen. “Zo wist ik zeker dat ik ze uit zo lopen, zonder de man met de hamer tegen te komen.” Hij wilde namelijk overal over de finish komen. “Dat is ook gelukt. Dat is het karakter dat er bij mij inzit: niet opgeven!”

Frank kijkt terug op 22 mooie 'olympische marathons'. Ondanks dat hij het moeilijk vindt om hieruit de mooiste aan te wijzen, noemt Matthijssen direct Montreal in Canada. “Maar eigenlijk zijn ze allemaal bijzonder. Elke marathon heeft zo zijn eigen verhaal, bijzonderheden, spanningen en avonturen. Van Tokio tot Montreal en van Amsterdam tot Melbourne. Ze waren allemaal fantastisch, maar ook zwaar.”

Matthijssen zwemt, fietst en loopt nog drie dagen per week hard met zijn goede vriend Theo. Toch heeft Matthijssen zijn vrouw in 2012, na zijn laatste marathon in Mexico-City, beloofd om geen zware inspanningen meer te doen. De marathon in Parijs, waar de Olympische Spelen over drie jaar worden gehouden, laat hij dus aan zich voorbij gaan. Matthijssen is tegen die tijd dan ook al zeventig jaar.

Voor wie meer wil lezen over de marathons van Mathijssen: zijn ervaringen zijn gebundeld in het boek 'Mijn gelopen droom'.