Paring van twee bruine wegslakken
Lieke Dijks dacht in eerste instantie een drol te zien, maar ze bleek twee naaktslakken te hebben vastgelegd. Het zijn twee bruine wegslakken en in het midden van hen zie je twee geleiachtige witte penissen. Dit moet zo’n beetje het einde van hun paring zijn geweest. Hierna komt de sperma los. In het begin van de paring komt bij de naaktslakken de penis uit de zijkant van het hoofd. Daarna draaien ze deze penissen om elkaar heen. Hierna volgt het uitwisselen van het zaadpakket. Zodra dit is uitgewisseld, trekken de penissen zich terug. Daarna gaat het zaad naar de vrouwelijk geslachtsorganen, want beide naaktslakken kunnen na het paren eitjes leggen. Zie het filmpje van Hanneke Termaat om te zien hoe dit werkt.

Het raadsel rond twee eieren
Op de foto van Jeanne Keusters zie je twee dingen die een beetje lijken op een ei. Een van de twee is leeg, maar zie je nog wat gelei achtig spul. We hebben hier te maken met duivelseieren. Dit zijn feitelijk de eerste delen van het vruchtlichaam van de grote stinkzwam. Eerst zie je dus een soort ei.

Vervolgens breekt de steel met de kleine hoed door dit ei heen en ontstaat de rest van het vruchtlichaam, dat lijkt op een penis. In Nederland noemen we dit de grote stinkzwam, maar als je de wetenschappelijke naam letterlijk zou vertalen, staat er 'onbeschaamde penis'.

Het vruchtlichaam van deze paddenstoel brengt een enorme stank voort. Hiermee worden allerlei soorten vliegen aangelokt die de olijfgroene sporen meenemen. Als al deze sporen weg zijn, zie je een witte kop. Deze paddenstoel is dus niet afhankelijk van de wind, zoals bijvoorbeeld de vliegenzwam.

Een kookaburra in een Nederlandse tuin
Op de foto van J. van Wijk zie je een vogel met een witachtige kop en borst. De kop heeft een bruine kleur en je ziet ook heel duidelijk een brede bruine oogstreep. Daarnaast valt ook de forse snavel heel erg op. Volgens mij hebben we hier te maken met een ontsnapte vogel uit een volière, want de vogel op de foto is een kookaburra ofwel een Australische ijsvogel. Oorspronkelijk kwam deze ijsvogel voor in het zuidoosten en oosten van Australië. Daar is 'ie niet gebonden aan water. Heel anders dus dan de meeste ijsvogels. Dus jaagt deze kookaburra op landdieren zoals insecten, slakken, kikkers, reptielen en soms kleine vogels.

Een heel bijzondere vondst
Joyce Ansems deed een heel mooie vondst en stuurde mij daar een foto van. Joyce heeft iets heel moois gefotografeerd, een heel mooie nachtvlinder met de prachtige naam doodshoofdvlinder. Herkenbaar aan de schedel op de kop. Doodshoofdvlinders zijn de grootste vlinders in de mooie familie van de pijlstaarten. Deze nachtvlinder wordt maximaal zes centimeter lang. Bij aanraking beginnen ze te piepen en met hun vleugels te slaan. Dit is een verdediging die veel aanvallers afschrikt. Officieel zijn dit trekvlinders uit Zuid Europa, die ons land slechts af en toe aandoen. Het bijzondere is dat deze doodshoofdvlinders honingbijennesten durven binnendringen op zoek naar honing.

Doodshoofdvlinder
In het filmpje hierboven besteedt Jos Mensen aandacht aan de doodshoofdvlinder. Jos heeft niet alleen de vlinder prachtig in beeld gebracht., maar ook de rups is mooi te zien. Zelfs in detail.

Wat voor een spin is dit?
Op de bovenstaande foto van Paul Claassen zie heel duidelijk een spin. Het is een lichtbruine, dikke spin met over het midden wat gele streepjes. Deze spin behoort tot de groep van kruisspinnen, maar ik kan niet precies zien welke het precies is omdat ik niet het gehele lichaam kan zien. Ik vermoed dat dit de gewone kruispin. Dit zijn over het algemeen middelgrote spinnen, die tot de grote familie van wielwebspinnen behoren. Bij deze familie valt het heel erg op dat de spinnen vaak een groot, opvallend gekleurd en getekend achterlijf hebben. Spinnen van deze familie maken hun web het liefst in de nacht of heel vroeg in ochtend. Het spinnen van zo’n wielweb gebeurt steeds op dezelfde manier. Eerst zetten ze een paar hulplijnen uit. Daarna wordt het kleverige wiel gemaakt. Dit doen ze door heel kort bij elkaar in het centrum te beginnen met spinnen tot aan de rand van het wiel. Is het wielweb klaar, dan wordt dit met kleverig draad bedekt. Tot slot spinnen ze vanuit het centrum van het web een voeldraad naar waar ze zitten.

Wat voor bijzondere bloem is dit?
Op de foto van Kees-Jan Kuijk zie je een heel mooie blauwe bloem. Kees-Jan wil graag weten welke plant in zijn tuin staat. Aangezien dit geen Nederlandse plant is, ga ik te rade bij Harm Horlings, want die weet meer van dit soorten buitenlandse tuinplanten. Harm kwam met de naam commelina cyanea, die hier bekend is onder de naam 'scheurbuikonkruid'. Oorspronkelijk kwam deze plant kruid voor in de inheemse vochtige bossen van Oost-Australië en wat eilanden daar in de buurt. De prachtig blauwe bloemen verschijnen daar in de warmere maanden en worden bestoven door bijen en vliegen. De bladeren van deze plant zijn goed eetbaar en werden vroeger door niet-inheemse kolonisten gebruikt tegen scheurbuik.

Natuurtip
Zondag 17 oktober kun je terug in de tijd bij Fort Altena. Fort Altena kent een rijke geschiedenis. Het fort begon in 1847 als toren, met een gracht eromheen en een ophaalbrug. Dit werd in de loop van de tijd steeds verder uitgebreid en veranderde meerdere keren van functie. Het was een verdedigingswerk, maar ook een interneringskamp en er was ooit een geheime dienst gevestigd.

Wil je graag terug in de tijd gaan onder leiding van een bevlogen gids? Dit kan zondagmiddag 17 oktober om twee uur. Dan kom je op alle verborgen plekken. Deelname kost drie euro, kinderen tot 12 jaar oud betalen 1,50 euro. Deelnemers kunnen parkeren aan de Tol 8 in Werkendam. Reserveren voor deze rondleiding is verplicht. Stuur dan een bericht naar [email protected] of bel 0183-301 329. Kijk op de website van Fort Altena voor meer informatie, zoals de openingstijden.