Sandra springt bij in het verpleeghuis en worstelt met steunkousen van oma
“Dat zit best strak”, zegt Sandra van Esch. Ze probeert een steunkous over de voet van de oma van haar vriend te trekken. Voor het eerst. “O sorry. Sorry oma! Dat is zielig”.
Het is even wennen. Sandra hoorde over de oproep en komt graag tien uur per week helpen. “Ik had van oma gehoord dat ze heel weinig naar buiten ging en dat ze minder activiteiten heeft. Ik denk dat ze zich wel een beetje eenzaam voelt.”
"De dingen die het leven van de bewoners zinvol maken, worden er vanaf gesnoept."
Birgit Kersten is de locatiemanager van stadsverpleeghuis Vonderhof in het centrum van Eindhoven. Hier wonen mensen met een lichamelijke beperking of mensen die vergeetachtig zijn.
"We vinden het leven en welzijn van de mensen het belangrijkste. We hebben veel coronaperikelen onder medewerkers en daarom konden we de zorg niet meer leveren zoals we dat gewend zijn. We kunnen het nog aan, maar de dingen die het leven van de bewoners zinvol maken, worden er vanaf gesnoept. De momenten van nabijheid en aandacht schieten tekort. Vandaar deze oproep of mantelzorgers iets kunnen betekenen.”
Ga skypen zodat je een paar keer per week contact hebt.
De reacties stromen binnen. “Mensen willen wel iets doen, maar ze weten niet wat. Het is heel veel persoonlijke aandacht geven, zoals een blokje om gaan wandelen. Dat lukt ons niet meer in deze tijd."
"Het gaat om allerlei dingen die iemand weer blij maken", vervolgt Birgit. "Ze kunnen samen boodschappen doen, of mensen naar de eetzaal begeleiden en samen hier in de eetzaal eten. Een massage geven of handverzorging."
"We roepen families ook op om een tablet aan te schaffen", zegt ze. "Ga skypen zodat je een paar keer per week contact hebt. Dat neemt weg dat je ergens naartoe moet en toch heb je dat sociale contact. De bewoner is blij dat hij zijn familie ziet.”
"Ehh, hoe moet de rem van eraf?"
Sandra helpt oma liever in levende lijve. Ze worstelt nog met de steunkousen. Een medewerker van Vitalis doet voor hoe het moet. “Goed?” vraagt Sandra aan oma. Ze knikt ‘ja’.
Nog even oefenen en dan kan Sandra het zelf, maar eerst maar eens samen naar de koffieruimte. Terwijl ze de rolstoel probeert te duwen, komt het volgende probleem al om de hoek kijken. “Ehh, hoe moet de rem eraf?”.
