Prachtige beelden waren het, van het verliefde koppel Hans en Annette in het Ierse Clifden. Samen in de kroeg, de kerk, met een ontbijtje in bed. Zelfs de manier waarop Hans met zijn club de golfbaan aan gort sloeg, had iets romantisch. "Het heeft gewoon zo moeten zijn schat", zei de boer tegen zijn ‘lachende meisje’ over hun prille liefde. Steffi komt woorden tekort.

“Ik heb er zó van genoten. En maar zelden naar een citytrip gekeken waar je zo’n fijn gevoel van krijgt. Ik werd er helemaal warm van, ontroerend mooi gewoon. In die kerk: hoe ze allebei een soort van toestemming leken te vragen aan hun overleden man en vrouw, prachtig. Deze twee gaan samen oud worden, zeker weten. Hij geeft haar wat ze heel lang heeft gemist en zij brengt plezier in zijn leven, hoe mooi wil je het hebben”.

Er was nog een citytrip waar Steffi bijna tranen van in haar ogen kreeg, die van Evert en Maud. Maud heeft de gesloten Drentse oester op haar veelbesproken manier open weten te peuteren. Want wie had nou gedacht dat Evert deze woorden voor de camera zou zeggen: "Je bent heel lief en ik hou van jou."

Steffi: “Hier hoop je op, twee mensen die elkaar zo vinden en zo gelukkig zijn met elkaar. Het is allemaal zo oprecht en liefdevol. Ze luisteren naar elkaar, begrijpen elkaar en Evert lijkt misschien verlegen, maar hij zegt precies wat hij denkt en wat hem bezighoudt. Ik verheug me er enorm op om een biertje te drinken met Maud.”

De Friese Jouke en Brabantse Karlijn zijn als een kabbelend beekje: geen hoogte- of dieptepunten, het loopt gewoon lekker en ze weten inmiddels ook dat ze samen gezellig aangeschoten kunnen worden.

“Met die twee zit het helemaal snor, maar het klopt dat ze wat minder opvallen tussen alle andere koppels. Ze zitten gewoon in een hele goede flow en daar ga je als kijker lekker in mee. Honderd procent zeker dat ze samen bij de reünie zijn”, voorspelt Steffi.

In het reuzenrad, op de fiets, het stoer sabreren van de Reimse champagne: de knetterverliefde Rob heeft werkelijk alles van zichzelf gegeven en laten zien om indruk te maken op Wendy. Maar Wendy ‘voelt het niet’. Heel Nederland weet allang wat Rob niet wil zien: dit gaat ‘m niet worden.

“Je doet natuurlijk niet mee aan Boer Zoekt Vrouw om in zo’n struggle terecht te komen. Maar er zijn twee kanten aan het verhaal. Hoe Rob het heeft aangepakt door al vanaf de speeddates blind voor Wendy te gaan en alle andere vrouwen en haar signalen te negeren. En Wendy die nu, ook wel een beetje door haar eigen schuld, voor een moeilijk scenario heeft gezorgd. Het is trekken aan een dood paard. Ik eet m’n schoen op als ze volgende week bij de reünie is.”

Tot slot de worstelende Limburgse schapenhouder Janine en haar Sander. Ze hebben het leuk in Lissabon en Sander lijkt met zijn grenzeloze geduld en positieve karakter een ideale partner voor haar. Maar of het genoeg is? Steffi heeft er vertrouwen in.

“Dit komt goed. Ik zie hoe ze naar hem kijkt en dat zegt mij heel veel. Het is echt knap hoe hij dit aanpakt en op het juiste moment een arm om haar schouder legt, haar de ruimte geeft, de juiste vragen stelt. Tijd is een belangrijke factor, dus rest een vraag: is de adem van Sander lang genoeg.”