Peter de Ruiter heeft voor zijn pensioen verschillende banen gehad. Zo heeft hij onder meer in de psychiatrie in het gevangeniswezen gewerkt.

In november begon hij met zijn gratis tuinenonderhoud in de gemeente Heusden. “Elke straat heeft wel een tuin die de ergernis van de buurt is en dringend een opruimbeurt nodig heeft. Er is altijd een verhaal waarom mensen hun tuin hebben laten verslonzen."

De aanvragen voor gratis tuinhulp stromen dan ook binnen. "Ik ben geschrokken hoeveel mensen er zijn, die om wat voor reden dan ook, hun tuin niet meer kunnen bijhouden.”

Peter is z’n gratis tuinenservice begonnen om zelf ook iets om handen te hebben. “Als ik thuis ga zitten, krijg ik de kriebels. Maar ik ga alleen aan de slag bij mensen in de tuin die het echt nodig hebben. Als iemand het zelf nog kan, als er kinderen zijn of als mensen zelf een hovenier kunnen betalen dan kom ik niet. Ik ga eerst bij de mensen langs om de situatie te beoordelen."

Peter doet alles in zijn uppie. “Toen ik begon, heb ik van mijn AOW'tje en weinige spaargeld (tuin)gereedschap gekocht en ben gewoon aan de slag gegaan. Helaas heb ik zelfs op dit moment een wachtlijst voor mijn gratis tuinenhulp, daarom werk ik ook vaak in het weekend door. Elke week ben ik zo'n veertig uur aan het werk in tuinen van een ander."

Het geeft hem veel voldoening als hij ziet dat mensen zelf ook weer aan de slag gaan in de tuin. “Zien werken doet werken”, meent hij. “Recent was ik aan het werk in de tuin van een 94-jarige man. Op een gegeven moment kwam hij zelf, op zijn eigen manier, ook meehelpen. Dat is zo mooi.”

De drukte heeft ook zijn schaduwkant, want zijn oude autootje waarmee hij ook al het tuinafval afvoert, staat letterlijk op instorten. “Het is bijna over en uit”, vertelt hij. “Het kreunt, piept en zucht. Ik ben niet zielig, maar om iets anders te kunnen aanschaffen heb ik wel een doneeractie moeten opzetten. Ik heb 4500 euro nodig om iets anders te kunnen kopen. Een kwart daarvan is inmiddels binnen.”

Peter krijgt volop schouderklopjes, complimenten op Facebook én zelfs een taart van de gemeente Heusden, maar verder zeult hij alleen van tuin naar tuin. “Op een oproep om mee te komen helpen kwam geen enkele reactie", vertelt hij enigszins teleurgesteld.

“Maar ik ga gewoon door, al zie ik de bui alweer hangen. Straks nog meer aanmeldingen als mensen dit lezen. Maar als het serieuze aanvragen zijn dan kom ik. Ik werk hard om de wachtlijst weg te werken.”