Giel van Genugten uit Waalre was in zijn werkzame leven verpleegkundige op een ambulance. Samen met zijn collega Frans van Gerven uit Valkenswaard brachten ze in hun vrije tijd zo nu en dan wel eens iemand met de ambulance ergens naar toe. Ze mochten daarvoor de auto van de baas gebruiken.

Nu, elf jaar later, komen er 750 verzoeken per jaar binnen voor dit soort ritjes en zorgen 150 vrijwilligers dat twee keer per dag een laatste wens van iemand wordt vervuld. WensAmbulance Brabant heeft nu zelf vijf ambulances in het bezit.

“Favoriete bestemming is de zee voor Brabanders”, zegt Giel. “Daar komen we toch zeker twee keer in de week”. Hij ging zelf onlangs nog met een ernstig zieke vrouw naar Vlissingen. “Daar heeft ze een paar uur naar de zee gekeken. Een van de begeleiders heeft het geluid van de zee opgenomen zodat ze thuis ook nog kan luisteren.”

Ziekenhuisbed in de voortent
Giel vind eigenlijk alle ritten mooi. “Vooral de ritten die te maken hebben met familie en herinneringen, die vind ik altijd heel mooi. Soms willen mensen naar de camping waar ze altijd gestaan hebben, ze willen nog even de eigenaar zien of de mensen waarmee ze toen omgingen. We hebben ook wel eens een ziekenhuisbed opgezet in een voortent van de caravan, zodat iemand nog een paar nachten op de camping kon blijven.”

Het is niet altijd gemakkelijk werk. Bijna een kwart van de ritten gaat niet door, omdat de patiënt te ziek is of al overleden. De vrijwilligers hebben te maken met families op hun kwetsbaarst.

Maar WensAmbulance Brabant zorgt goed voor de medewerkers. Ritjes worden altijd geëvalueerd en soms is er een vertrouwenspersoon voor een extra gesprek, als de rit met de wensambulance te heftig is geweest.

Zaterdag krijgen de 150 vrijwilligers voor het elfjarig bestaan een social sofa aangeboden, een bankje met daarop het logo van de wensambulance. Het komt te staan bij de ingang van het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch. Na het feest wordt er weer, als vanouds , overal heen gereden.

Bekijk in deze video het afscheid van pastoor Piet Vissers in de kerk van Wintelre: