Van donderdag 4 tot en met zondag 14 augustus staat Den Bosch in het teken van theater, dans, muziek en kunstvormen die niet in een hokje passen. De Bossche Rosalie kijkt hier het hele jaar naar uit. “Ik ben opgegroeid in Rosmalen, maar ik woon nu in het noorden van Nederland. Ik kom speciaal voor Boulevard terug naar Den Bosch. Dat voelt als thuiskomen.”

Al vanaf een jaar of 8 nam Rosalies moeder haar mee naar het festival. “Elk jaar gingen we minimaal één dag. Dan gingen we alle tentjes af waar je kleine, grappige voorstellingen kon zien. Wij hadden altijd een heel fijn moeder-dochtermoment”, vertelt ze.

“Sommige jaren waren we tijdens het festival op vakantie. Dat kon toen niet anders, maar ik herinner me nog goed dat ik altijd zo erg baalde.”

Tegenwoordig gaat Rosalie niet meer zo vaak met haar moeder naar Boulevard. Maar niet gaan, is voor de Bossche geen optie. “Als je wil genieten van theater, kan dat vaak één keer op een dag, want voorstellingen in een schouwburg zijn altijd in de avond. Hier kan je de hele dag van allerlei theatervoorstellingen genieten", legt ze uit. "Vroeger nam mijn moeder me mee. Maar nu neem ik mijn vader mee.”

Een van de voorstellingen waar Rosalie met haar vader naartoe gaat is die van acrobaat en choreograaf Piet van Dycke. “Ik heb ooit een voorstelling van hem gezien over ALS. In zijn stukken zit zoveel gevoel. De acteurs vertellen een verhaal met weinig woorden. Dat vind ik mooi. Toen ik zag dat hij ook op Boulevard stond, wist ik meteen: dat wil ik zien."

Rosalie geniet het meest van zulke mimevoorstellingen. Een theatervorm waarbij acteurs alleen met lichaamstaal, gebaren en mimiek een verhaal uitbeelden. “Zo’n voorstelling vertelt wel een verhaal, maar omdat er weinig wordt gesproken, kan je zelf interpreteren wat je hoort en ziet. Dat vind ik fantastisch.”

Op het festival is Rosalies liefde voor theater ontstaan. Daarom meldde zich toen ze 22 was aan voor de opleiding theaterwetenschappen in Amsterdam. Daar vroegen ze of ze een link had met de theaterwereld. “Ik dacht in eerste instantie: shit, dat heb ik niet. Maar toen bedacht ik me dat ik natuurlijk elk jaar naar Theaterfestival Boulevard ga.”

Inmiddels is ze een paar jaar afgestuurd en werkt ze als recensent en zakelijk leider bij een studio in Amsterdam. Voor haar werk heeft ze ooit een recensie geschreven over een voorstelling op Boulevard, maar dat zit er dit jaar niet in.

“Het festival voelt als een kleine vakantie en dan wil ik niet werken. Ik ga veel liever als bezoeker, zodat ik kan genieten zonder dat ik er per se iets van moet vinden”, zegt Rosalie. “En ik wil na afloop het lekker laat kunnen maken en genieten van een biertje met mijn vader.”