Willy vertelt haar verhaal vrijdagavond rond acht uur. Op dat moment zitten zij en haar medepassagiers precies 24 uur in de bus. "Het was een fantastische vakantie, samen met mijn zus. Voor haar was het de eerste keer dat ze met de bus naar Spanje ging." Maar kort na vertrek begon de ellende al. "Ik had al meteen het idee dat het in die bus niet heel lekker was."

Geen gekke constatering, blijkt later. "Iets voor middernacht reden we plotseling met 20 kilometer per uur over de vluchtstrook. Daar stopten we uiteindelijk, omdat er iets kapot bleek te zijn. Maar wat er precies aan de hand was, dat wilde of kon de chauffeur niet zeggen. We kregen alleen te horen dat we gerust naar buiten mochten om een sigaretje te roken. Terwijl al dat verkeer voorbijraast zeker."

Al snel werd duidelijk dat het defect niet zomaar verholpen zou zijn. "Toen kregen we de optie om met de andere buschauffeuse terug te lopen naar het laatste tankstation. Maar dat was er een uur vandaan. Langs de snelweg!"

Uiteindelijk werd de bus door de politie naar een parkeerterrein geleid, waar een monteur de schade herstelde. Na zo'n zes uur stil te hebben gestaan, kon de reis worden vervolgd. Maar de pech was nog niet voorbij.

"Vanmiddag stonden we wéér een paar uur stil, omdat er iets kapot was", vertelt Willy. En buiten een luchtje scheppen, was ook geen fraai alternatief. "Het was bloedheet daar."

Overigens was de temperatuur afgelopen nacht ook al een probleem. "Toen moest de airco blijkbaar volop blijven draaien. Mijn zus van 70 heeft nu ontzettend last van haar benen, omdat er urenlang van die koude lucht tegenaan heeft geblazen. En zo klagen er meer mensen."

Tot overmaat van ramp bleek ook de wc niet goed te werken. "Die spoelde niet meer door. En de deur klemt zó erg, dat ik vannacht iemand wakker heb moeten maken om me te helpen."

Inmiddels is het eind van de rit in zicht en verwacht Willy in de loop van vrijdagavond op de plaats van bestemming te zijn. Tot die tijd is het nog even volhouden. "Maar ik moet zeggen dat de sfeer in de bus nog oké is. Iedereen legt zich erbij neer. Het heeft ook weinig zin om met z'n allen boos te worden."

Al krijgt het verhaal nog wel een staartje als het aan haar ligt. "Ik vind dat Solmar hier wel iets tegenover moet stellen." Niet in de laatste plaats vanwege het slechte gevoel dat nu de overhand krijgt. "Ik gun mijn zus de wereld. En de vakantie was fantastisch, maar dit is een flinke domper."

Na een reis van 28 uur kwam Willy uiteindelijk aan in Nederland. Daar werden de onfortuinlijke reizigers door medewerkers van Solmar opgewacht met broodjes en drinken. Dat deed deugd. "We waren natuurlijk ontzettend moe, maar ik vond het wel goed hoe ze ons opvingen. Dat mag ook gezegd worden."

Solmar heeft haar uitgelegd wat er aan de hand was met de bus. Dat bleek pure pech te zijn. De reizigers hebben daarnaast een kleine financiële compensatie gekregen. "Ik hoop dat ze er voortaan voor zorgen dat de bussen allemaal goed in orde zijn", reageert Willy. "Pech kan natuurlijk, maar dat er in zo'n geval wel meer aandacht is voor de mensen die in de bus zitten. Want sommigen hebben het in zo'n situatie gewoon zwaar."

Omroep Brabant heeft geprobeerd Solmar te bereiken, maar de reisorganisatie heeft nog niet gereageerd.

Een andere passagier in de bus deelde haar ervaringen op Facebook. Onder het bericht wordt ook gereageerd door andere boze en teleurgestelde reizigers.