“Eigenlijk wil ik hier niet staan”, vertelt moeder Lauranne Janssen op een middag voor basisschoolkinderen in Kasteel Geldrop. “De reden is dat ze dan nog in leven zou zijn.” Zes jaar na het ongeluk maakt het haar nog steeds ontzettend verdrietig. Ze krijgt het verhaal van haar dochter dan ook nauwelijks over haar lippen.

Vader Frank vertelt hoe hij de avond van het ongeluk beleefd heeft: “Het ongeval is op Texel gebeurd. Ik was op dat moment in Maastricht toen ik gebeld werd door Lauranne en ik ben direct die kant opgegaan. Onderweg kreeg ik bericht dat Yannick met een helikopter naar het universiteitsziekenhuis in Amsterdam werd gebracht."

"Om half één ‘s nachts kwam ik aan in het ziekenhuis. Toen was ze nog in leven, maar er was geen contact meer mogelijk. Die nacht is ze ook overleden. Dat is onbeschrijfelijk. De reis van Maastricht naar Amsterdam was de ergste van mijn leven. Ik heb gewoon 2,5 uur…” Dan valt hij stil. De gebeurtenis speelt zich af in zijn hoofd en dat doet veel met Frank. “De dood van onze dochter Yannick is zinloos.”

Maar nu is het zes jaar later en is er Stichting Yannick. Moeder Lauranne: “We willen kinderen bewustmaken en hopen dat zo hun gedrag verandert. Dat ze elkaar ook aan durven te spreken van: hé, wat doe je nou?”

Vanuit de stichting gaan moeder Lauranne en vader Frank langs bij groep 8 met verschillende activiteiten. Zo leren de kinderen spelenderwijs waarom ze hun mobiel in hun zak moeten laten zitten tijdens het fietsen.

Frank Frijns vertelt: “We hebben er juist voor gekozen om langs te gaan bij de kinderen in groep 8, omdat zij volgend jaar naar de middelbare school gaan. Hopelijk denkt een deel van hen straks: misschien moeten we die mobiele telefoon maar even niet gebruiken op de fiets.”

Twee vriendinnen van Yannick helpen ook mee in Geldrop. Ellen Smeets: “We proberen de kinderen van groep 8 op een leuke manier te leren dat je echt heel snel afgeleid kan zijn.”

Nandi van Suylen: “Ik denk dat Yannick dit wel heel intens zou hebben gevonden, want ze hield er niet echt van om midden in de belangstelling te staan. Maar ik denk wel dat ze het heel mooi gevonden had dat deze actie bedoeld is voor elk verkeersslachtoffer.”

Vader Frank kan er niet over uit: “Jaarlijks vallen er 700 verkeersdoden en 20.000 gewonden. Dat zijn gewoon 700 zinloze doden!” Hij begrijpt wel dat ze met deze actie de teller niet op nul gaan krijgen, maar hij hoopt dat hun boodschap in ieder geval bij een aantal blijven hangen.