Marcel weet het nog als de dag van gisteren. 22 jaar geleden kreeg hij na een val tijdens een voetbalwedstrijd een herseninfarct, waardoor de rechterhelft van zijn lichaam verlamd raakte. “Ik kopte een bal en viel met een flinke klap op de grond. Ik was meteen duizelig. Een paar weken later ging het mis.”

Door zijn verlamming kan hij moeilijk lopen en praten en wordt wedstrijden bezoeken een stuk lastiger. Over de vraag wat Willem II voor Marcel betekent hoeft hij niet lang na te denken: “Willem II is mijn leven. Ik ga al vanaf dat ik 8 jaar oud ben.” Zelden miste de fan van Willem II een wedstrijd van zijn club, maar daar is de laatste tijd verandering in gekomen.

Buslijn 8, die hij normaal altijd nam naar de wedstrijden en weer naar huis te gaan, rijdt niet meer na negen uur. Dat komt door de afgeschaalde dienstregeling sinds corona. Door het aanhoudende personeelstekort bij Arriva zijn sommige diensten geschrapt, terwijl die voor sommige mensen, zoals Marcel, juist zo ontzettend belangrijk zijn.

Om er toch bij te kunnen zijn, vraagt Marcel het uiterste van zichzelf. Naar de wedstrijd toe is geen probleem. Naar huis is het een ander verhaal. Marcel moet vanaf het stadion naar de bushalte bij Stappegoor lopen. Een tocht van ruim anderhalve kilometer. Omdat hij er zo graag bij wil zijn, doet hij het af en toe toch. “Als ik thuis ben, plof ik uitgeput neer op de bank. Dan ben ik bekaf. Ik moet er twee dagen van bijkomen.”

Marcel baalt ervan dat de bussen niet meer rijden na negen uur. Na het lopen heeft hij niet de energie om nog een biertje te drinken met zijn vrienden in de stad. Iets wat hij vroeger wel altijd deed. Hij hoopt dat er snel een oplossing komt. “Er hoeft echt niet ieder kwartier een bus te rijden. Het zou al fijn zijn als er op wedstrijddagen pendelbussen zouden rijden van en naar het station. Eentje per uur is al voldoende.”

Marcel doet vrijwilligerswerk bij het Tilburgs Overleg Gehandicaptenorganisaties (TOG). Directeur Francis Meulendijks van TOG kent meer verhalen. “Marcel is zeker niet de enige. Deze mensen zijn deels afhankelijk van het openbaar vervoer. Zonder de bus zijn ze meer afhankelijk van anderen en kunnen minder makkelijk deelnemen aan de samenleving.”

Marcel vindt dat er echt iets moet gebeuren. “We gaan altijd met een hele groep vrienden en we schreeuwen er op los op de tribune. Ik hoop niet dat ik nog vaker wedstrijden moet missen.”