“Het is een zooitje”, begint Rob uit Bakel zijn verhaal. Zijn dochtertje Nikki van 6 jaar oud heeft een ernstige stofwisselingsziekte en is hierdoor geestelijk en lichamelijk beperkt. Met de taxi kan ze in haar rolstoel naar school worden vervoerd, maar dit gaat niet van harte.

Taxi’s komen laat of helemaal niet opdagen en ritten duren veel te lang. “Nikki heeft zware epilepsie”, vertelt Rob. “In de auto flitst van alles voorbij. Hoe langer de rit duurt, hoe groter de kans op een aanval wordt.”

De lange ritten zijn voor de meesten het probleem. In Nederland is vastgelegd dat kinderen die met schoolvervoer rijden, niet langer dan een uur en een kwartier in het busje mogen zitten. Het zoontje van Dave uit Baarle-Nassau doet er meestal een half uur langer over. In totaal is hij dan zo’n drie uur per dag onderweg.

Dave reageert gefrustreerd: “Deze kinderen hebben allemaal een rugzakje. Dit kan toch niet?” Aan de telefoon legt hij uit dat zijn zoontje Djay een informatieverwerkingsstoornis heeft. “Na zo'n lange rit lukt het vaak niet meer om op school ook nog te focussen.”

De ritten zijn zo lang omdat chauffeurs meerdere kinderen ophalen. Ook als de kinderen dicht bij school wonen, kunnen ze daardoor lang onderweg zijn. Door de personeelstekorten bij taxibedrijven is het echter lastig de ritten efficiënter te maken. De vrouw van Dave sprak onlangs met een chauffeur die ontslag nam om af te zijn van de boze reacties van ouders. Dave snapt dat: “De taxibedrijven zelf zijn vaak niet bereikbaar. Ouders gaan dan klagen bij degene die bij hen aan de deur staat."

Naast de lange ritten is het vaak ook nog afwachten of de taxi wel komt opdagen. “Het is schrijnend”, laat Marieke via Facebook weten. “Mijn zoontje staat soms wel anderhalf uur te wachten op vervoer.”

Petry reageert via Facebook dat haar zoon regelmatig op het verkeerde adres wordt afgezet of dat de taxi helemaal niet komt opdagen. Ook Megan herkent dit: “Mijn dochter van 4 jaar oud is bij vertrek weer uit de taxi gezet omdat ze niet op de lijst zou staan. De chauffeur reed weg met de andere kinderen.”

De meeste families zitten met de handen in het haar. “We zijn afhankelijk van dat vervoer”, zucht Rob. “We bellen regelmatig met het taxibedrijf, maar dat schuift het op het personeelstekort en zegt dat we bij de gemeente moeten zijn." Die kan er vaak ook niets doen, merken veel ouders, omdat er geen geld is om de problemen op te lossen.

Daarom denkt Rob er nu aan Nikki naar een ander school te sturen. Tot hun spijt. “Die school is dichter bij huis, maar het zou vreselijk zijn, want ze heeft het enorm naar haar zin op haar huidige school. Maar voor een meisje met een beperking is het gewoon te zwaar om zo lang in de bus te zitten."

Voor Dave kon de gemeente in het verleden gelukkig wel wat betekenen. “Mijn twee oudere kinderen hadden dezelfde problemen. Uiteindelijk hebben we, samen met andere ouders in de buurt, een andere taxi ingehuurd en nu gaat het goed."

De gemeente waar Dave en zijn gezin wonen stelde geld beschikbaar voor die andere taxi. Hij hoopt nu op een zelfde oplossing voor Djay, "maar ik ben bang dat het geld bij de gemeente wel ver op zal zijn."