"Ik heb alles in mijn hoofd", zegt van Houten. "Ik heb geen tekeningen. Ik begin gewoon met een prototype en doe er uiteindelijk vijf jaar over. Soms moet ik halverwege opnieuw beginnen." Aan de attracties van Van Houten zitten honderden onderdelen. Tijdens het bouwen gaat er dan ook wel eens iets mis. "Vooral de lampjes gaan wel eens stuk. En die lampjes kom je bijna niet meer aan. Ik koop ze allemaal in het buitenland, bijvoorbeeld in Duitsland."

Aan stoppen denk Van Houten nog niet. Maar hij ligt wel eens wakker over de toekomst van zijn levenswerk.

"Mijn kinderen en kleinkinderen vinden het leuk, maar zijn er niet kapot van. Naarmate ik ouder wordt ga ik er steeds vaker over nadenken. Waar moet dit allemaal heen?" Er zijn wel mensen die de expositie willen overkopen, maar Van Houten wil de minikermis niet zomaar kwijt. "In Japan vinden ze het prachtig", zegt hij. "Maar ik wil het graag dichterbij houden."

Als vicevoorzitter van Kermiscultuur Nederland moet hij ook wel eens in grote attracties stappen. "We moesten ooit in zo’n hoge zweefmolen, toen dat allemaal nog redelijk nieuw was. Ik zat daar samen met de huidige burgemeester van Oisterwijk. We hielden elkaar daarboven goed vast en toen we beneden kwamen zeiden we tegen elkaar: daar gaan we nooit meer in!"