In de Biesbosch heeft Staatsbosbeheer de zogeheten winterrust-regeling laten ingaan. “Grote aantallen watervogels komen vanaf de nazomer specifiek naar de Biesbosch toe om hier te overwinteren”, vertelt de boswachter. “Vanaf november zien we daar steeds meer soorten uit het hoge noorden bij komen. Deze soorten komen al generaties lang naar de Biesbosch en zijn heel verstoringsgevoelig.”

Om de rust voor de wintergasten te waarborgen zijn naast de bekende gedeelten van de Biesbosch die altijd afgesloten zijn, ook vijf zogeheten luwteplekken aangewezen. Dat zijn gedeelten van brede doorgaande vaarroutes, zoals het Zuidergat van de Visschen, Kooigat en het Gat van den Kleinen Hil.

"Die stukken water sluiten wij niet af", benadrukt Blom. "Maar we vragen aan de mensen op het water om uit de buurt van grote groepen watervogels te blijven. Op een kaart staat aangegeven waar die luwtegebieden zijn. Volgend jaar gaan we die plekken ook markeren met bijvoorbeeld boeien."

“De luwteplekken beslaan slechts 1% van het oppervlaktewater", vertelt de boswachter. "Op die plaatsen wachten de vogels in de luwte van de Biesbosch tot de winter voorbij is en het voorjaar begint. De grote open stukken water vriezen minder snel dicht, zijn voedselrijk en de watervogels verblijven op stukken die relatief beschut liggen tegen weer en wind."

De overwinterende gasten waaronder tienduizenden ganzen, reigers, roofvogels, meeuwen en eenden blijven de hele winter in de Biesbosch, maar zijn ook hypergevoelig voor verstoring. “Soorten als het nonnetje, kuifeend en brilduiker vliegen bij benadering van een boot al op bij een afstand van vele honderden meters."

"Als er een paar boten per uur langs en door groepen watervogels varen dan zijn de vogels alleen maar aan het vliegen. Dan kunnen ze niet rusten, eten, en raken ze uitgeput en biedt de Biesbosch niet de nodige veilige rustplaats die deze vogels nodig hebben.”

Belangrijk voor watersporters om flink wat afstand te houden dus. Om de winterrust niet te verstoren.