Volgens testmanager Allard Katstra van Prorail heeft zo'n onbemande rangeerlocomotief twee voordelen: "Je hebt de machinist straks niet meer nodig en daardoor kun je de locomotieven vaker en langer inzetten. Ook in het donker of bij dichte mist."

Camera's, radar en sensoren
Maar veiligheid staat bij Prorail en de andere bedrijven die meedoen aan het experiment, Lineas en Alstom, voorop. De zelfrijdende locomotief is helemaal voorzien van camera's, radar en sensoren. Zo stopt de locomotief automatisch als die camera's en sensoren obstakels op het spoor zien. Mensen, dieren of bijvoorbeeld auto's. Ook een wissel die verkeerd staat, wordt herkend en stopt de trein.

En nu er nog volop geëxperimenteerd wordt, kijkt er altijd een echte machinist met de computer mee. Machinist Mark Smits bijvoorbeeld. Hij zit in de cabine om te eventueel in te grijpen als de computers, camera's en sensoren niet doen wat wordt verwacht. "De trein ziet zelf de obstakels, maar ik moet dat controleren. En met zo'n lange neus voorop de locomotief is mijn zicht niet optimaal. Dus bij twijfel ga ik op de rem staan."

Konijntje
Volgens Allard Katstra van ProRail kan het nog vele jaren duren voordat de onbemande rangeerlocomotief écht wordt toegepast. En dan gaat het als eerste om rangeerterreinen op ontoegankelijke bedrijventerreinen. Zoals nu in Oosterhout. "We zijn nog aan het leren en kijken of het mogelijk is om dit veilig toe te passen", zegt Kastra.

En dat ene konijntje dat half doof en blind in Oosterhout op de rails zit? Die hoeft ook nu niks te vrezen. Katstra: "We hebben 'm wel op camera gezien en hij wist op tijd te ontkomen." En anders heeft machinist Smits nog altijd een toeter die bij gebruik eigenlijk meer op een scheepshoorn lijkt. "Dat konijn zet het dan echt wel op een lopen", lacht Smits.