In januari ziet het bedrijf aan het Dintelsas veel meer glas binnenkomen dan in andere maanden. "Gemiddeld is dat 20 procent meer en dan gaat het vooral om groen en bruin glas van de wijn- en champagneflessen die zijn leeggedronken tijdens de feestdagen. We hebben het dan over zo'n vijfentwintigduizend ton", vertelt Timmers.

Bij Maltha Glasrecycling sorteren ze de scherven op kleur en zuiverheid, waarna het materiaal weer wordt verkocht aan glasfabrieken die er nieuwe flessen van maken. Op het buitenterrein veegt een shovel een net gestort bergje flessen bij elkaar, waarna een graafmachine ze op een nog veel hogere berg gooit.

Na de eerste selectie wordt het glas in een grote stortkoker gegooid, waar een rooster het grootste vuil filtert. "Het glas dat we hier binnenkrijgen is vervuild, maar het gaat wel steeds beter. Nederlanders zijn zich er meer en meer van bewust wat er wel en niet in de glasbak mag."

Maar toch kan het nog beter, volgens Timmers: "Een jeneverkruik hoort daar niet bij, want dat materiaal smelt niet en kan dus niet naar onze klanten, de glasovens." Maar flessendoppen en etiketten zijn geen probleem: "Dat aluminium heeft voor ons waarde en halen we er tussenuit. Het papier van de etiketten gaat naar verbrandingsovens om er duurzaam energie mee op te wekken."

Na de stortkoker gaan de scherven op drie transportbanden de sorteerfabriek in, waar bont en wit glas van elkaar worden gescheiden. Die gesorteerde scherven worden verkocht aan glasovens, zoals Ardagh, de vroegere PLM in Dongen.

"Glas is eigenlijk het meest duurzame product ter wereld, want je kunt het oneindig blijven recyclen. Zonder enig kwaliteitsverlies." Op de achtergrond rijden de volle vrachtwagens af en aan. "Hiermee zijn we de hele maand januari nog wel zoet, lacht Timmers.