Na de sensationele zege van zoon Mathieu, stond Adrie maandagochtend vroeg alweer op het terrein. Samen met nog zo'n 400 vrijwilligers uit Nederland en België. "We zijn hier nog wel een paar dagen bezig om de boel op te ruimen." Niet erg, met gedachten aan de afgelopen dagen in het achterhoofd.

"Goh, hoe het was?" Vader Van der Poel moet er even zoeken naar woorden. "Hoe alles hier verlopen is... Complimenten voor iedereen. Van alle vrijwilligers tot de fantastische supporters. En natuurlijk ook sportief gezien."

Zeg dat wel. Allereerst was er de razend knappe overwinning van de pas 20-jarige Fem van Empel uit Den Dungen op zaterdag. DEn ook de 50.000 fans die zondag naar Hoogerheide trokken voor de beloofde strijd tussen publiekslievelingen Mathieu van der Poel en Wout van Aert, kregen meer dan waar voor hun geld. Na een bloedstollende strijd was de Nederlander de rapste in de sprint.

"Wij zorgden voor de taart, hij voor de kers", zegt Adrie trots. Al heeft hij het moment van de overwinning zelf trouwens niet gezien. "Ik ben de laatste ronde weggegaan van mijn plekje aan het parcours om de finish in de camper te bekijken. Maar onderweg werd ik even opgehouden." Toch had hij al gauw door dat het goed zat. "Ik hoorde een hoop positief lawaai vanuit de tent van Mathieus ploeg."

Veel kans om samen na te beschouwen, hadden vader en zoon trouwens niet. "Ik heb hem alleen even in de VIP-tent kunnen feliciteren. Verder heeft hij een hoop andere verplichtingen. Vanmiddag kwam hij bij ons thuis een boterhammetje eten, maar nu sta ik hier. Komt allemaal wel weer."

Organisator Jan Prop zag wél van dichtbij hoe de Nederlander naar zijn vijfde WK-goud sprintte. "In die laatste ronde vond ik hem er nog heel fris uitzien. Maar toen hij niet demarreerde bij de balken en het op een sprint tegen Wout aan liet komen, vond ik dat wel heel gewaagd. Maar goed, als Mathieu zijn kattenrug opzet, dan is hij enorm explosief."

Dat bleek. "Na de finish viel hij in mijn armen. Toen kon ik me niet bedwingen, hoor. De waterlanders waren aanwezig", vertelt hij, met opnieuw tranen in zijn ogen. "Ik word er nog steeds emotioneel van."

Niet zo vreemd, als je bedenkt hoe lang de twee elkaar al kennen. "Ik ben nu 22 jaar voorzitter. Mathieu was 5 toen hij hier voor het eerst kwam en mocht toen al bij de zesjarigen meerijden. Toen zeiden de Belgen langs de kant al: 'Da's geen gewone'. En nu, jaren later, staat er nog geen maat op."

Wat Prop betreft, was het afgelopen weekend een ultiem visitekaartje. "We hebben Woensdrecht weer op de kaart gezet als wielergemeente van Nederland. Ik zeg niet dat er een nieuw WK komt, maar het zou heel mooi zijn als we er volgend jaar weer bij zijn als wereldbekerwedstrijd."